napakatagal na panahon na ang nakalipas bago ulit ako nakapag blog, sem break pa ata yung huli eh. parating na lang natatabunan ng planong mag blog kesa gawin ito.. nasobrahan sa pagpaplano na nauwi din sa wala
anyweys kakaumpisa pa lang ng second sem, may bagsak kaya medyo hirap ding mag ayus ng sched. maglilipat tapos magkakaconflict tapos lipat ulit. ayus lang atleast na experience ko yung mag ayus ng sariling sched at hindi na lang umaasa sa mga posted na schedules ng registrar na gawain nung block setion pa. ngayon ko lang napansin dahil sa pinapansin sa akin ng ibang mga katoto na 3rd eh gabi ang uwian at ang mga lower years maaga. hmmmm siguro preparation na to para sa future kung magiging night hift ang trabaho.
nung sembreak wala akong ginawa kung hindi mag pataba dito sa bahay, kain-tulog, nuod ng tv, laro ng pc, labas ng bahay at pumasok ulit sa bahay. yan lang gawain ko, isama mo na rin yung mga gawaing bahay na akong gumagawa.
matagal akong tumengga, walang ginagawa, walang gaanong iniisip, walang gaanong pressure. nasa bahay lang ako at walang ginagawa. ok lang masarap yung feeling na wala kang pananagutan sa kahit anong nasa paligid mo. pero ngayong balik nanaman sa dating gawa, balik pressure at balik pag aaral ngayong sem eh
siguro kailangang baguhin ang mga bagay bagay
mga bagay na mga ok lang sa akin noon
mga bagay na hindi siguro maeexplain ng mga tao
mga bagay na kailangang subukan dahil wala namang mawawala
sa mga bagay na matagal ng wala.
hindi na ako fluent mag blog, kung siguro sa sipag eh "maisipan" na lang
may mga taong user, taong totoo, may mga parang totoo. may tamad, masipag, mapagbiro, mapanumbat, may tahimik, may seryoso, may maingay. halu halo ang tao ngayon na kailangang iwasan o pakisamahan. hindi mo kailangang magblend para mapansin hindi mo rin kailangang mahiwalay na parang loner. moderation lang... parang liquor, drink moderately.
hindi ko alam kung ano ang posibleng mangyari ngayong sem... hindi na kailangang isipin dahil may posibilidad na mabiso lang...
hmmmm.
noong lumang panahon, may nakakapansin kahit na hindi mo ipakita... kahit hanggang ngayon, ganun pa rin sila
pero sa makabagong panahon, kahit na anong ipakita mo, pilit ka paring hindi papansinin.
in short... mas nakakapanloko ang kapanahunan ngayon kesa dati...
Tuesday, November 4, 2008
Wednesday, October 15, 2008
kuhaan ng grades...
| Start: | Oct 20, '08 08:00a |
| End: | Oct 20, '08 6:00p |
| Location: | adamson university |
Monday, October 6, 2008
isang usapan sa ym...
mga tanong ng isang estudyante ng ece sa isang estudyante ng nursing.
aldrin rocha: kirk
aldrin rocha: may tanong ako
aldrin rocha: alam mo b kung paano nakakamata ang stress?
aldrin rocha: nakakamatay?
Kirk Edang: ?
Kirk Edang: ah
Kirk Edang: e syempre, kelangan balanced ang lahat...
Kirk Edang: lalo na kung di kaya ng katawan, mas mapapabilis ang wear and tear nya. so kelangan ng relanxation and all
aldrin rocha: alin? brain cells?
Kirk Edang: uh, lahat ng cells
Kirk Edang: constantly nagtatrabaho sila, so unless magpahinga ka ng tamang oras (from 9pm to 8 am) di sila makakaregen ng maayos
aldrin rocha: aw ok. eh paano nasabi ng iba na nakakamatay daw ang stress? pag naoover fatigue at emotional stress?
Kirk Edang: exactly
aldrin rocha: then? basta magbebreak down na lang ang system? pwede ba yun?
Kirk Edang: oo, tipong tulala ka nalang... basta dapat di maabot ng body ang threshold, kundi parang pc nagcacrash rin
aldrin rocha: yung treshold na yun? pagkatulala? ano ung pumapalya na yung mind ng isang tao?
Kirk Edang: tama.
Kirk Edang: parang Pc, kelangan ng pahinga and all... tapos pag napuno ang memory card/ hard drive eh maghahang, or tepok, magcacrash ang server.
aldrin rocha: aw. kung ganun? nakakasira ng ulo? nadedevelop din ba ang anxiety disorder kapag overload na yung stress?
Kirk Edang: oo naman kasi madami ka ng iniisip eh.... pero alam mo. may natutunan ako, it's all bout time management. or utakan lang kung gusto maging tamad
aldrin rocha: ahahaha pwede... eh paano ka kung napasok ka na sa ganitong bagay? matagal ba ang healing stage nito?
aldrin rocha: tapos nabasa ko din na nakakacause ito ng stomach pains, moodiness tapos mga doing things tulad ng pagkain etc.
Kirk Edang: uh, ewan kasi i haven't experienced it eh, chill lang kasi dapat. and after magtrabaho ng malupet,kelangan lang rewardan ang sarili....
aldrin rocha: magiging hyperacidic din yung tao
Kirk Edang: ewan, ganon kasi ako.... despite MARAMING ginagawang schoolworks ang lahat... pagtapos ng lahat eh magsaya ng onti tapos balik nanaman
aldrin rocha: hindi eh.. ah paano kung emotional yung dumadali... tulad ng family problems tapos isama mo pa yung stress sa school works
aldrin rocha: ?
Kirk Edang: oo isang effect rin yan, stress induced hyperacidity. may ganon, kakaisip eh yun body nagrerelease ng maraming hydrochloric acid(sa stomach, pangdigest) kaya un...nagkakakhyperacidity
Kirk Edang: uh, abasta... kelangan balance lahat.
Kirk Edang: yun lang mapapayo ko...
Kirk Edang: katumbas ng lungkot onting ligaya,
Kirk Edang: di naman pwede na porket malupet na hirap ang pinagdaanan eh dapat malupet na saya rin ang kapalit, dapat minsan makontento sa kahit konting saya....
Kirk Edang: lalim.
Kirk Edang: hay, sige na pasensya
aldrin rocha: ok... gets ko...
aldrin rocha: ok lang
aldrin rocha: salamat
Kirk Edang: at may mga hinahabol akong proyekto
aldrin rocha: next time marami rami rin akong itatanong eh
aldrin rocha:
aldrin rocha: malapit na sem break
aldrin rocha: dun nalang ako babanat.
aldrin rocha: salamt men
aldrin rocha: gudlucksa tatrabahuhin mong bagay
aldrin rocha:
aldrin rocha: kirk
aldrin rocha: may tanong ako
aldrin rocha: alam mo b kung paano nakakamata ang stress?
aldrin rocha: nakakamatay?
Kirk Edang: ?
Kirk Edang: ah
Kirk Edang: e syempre, kelangan balanced ang lahat...
Kirk Edang: lalo na kung di kaya ng katawan, mas mapapabilis ang wear and tear nya. so kelangan ng relanxation and all
aldrin rocha: alin? brain cells?
Kirk Edang: uh, lahat ng cells
Kirk Edang: constantly nagtatrabaho sila, so unless magpahinga ka ng tamang oras (from 9pm to 8 am) di sila makakaregen ng maayos
aldrin rocha: aw ok. eh paano nasabi ng iba na nakakamatay daw ang stress? pag naoover fatigue at emotional stress?
Kirk Edang: exactly
aldrin rocha: then? basta magbebreak down na lang ang system? pwede ba yun?
Kirk Edang: oo, tipong tulala ka nalang... basta dapat di maabot ng body ang threshold, kundi parang pc nagcacrash rin
aldrin rocha: yung treshold na yun? pagkatulala? ano ung pumapalya na yung mind ng isang tao?
Kirk Edang: tama.
Kirk Edang: parang Pc, kelangan ng pahinga and all... tapos pag napuno ang memory card/ hard drive eh maghahang, or tepok, magcacrash ang server.
aldrin rocha: aw. kung ganun? nakakasira ng ulo? nadedevelop din ba ang anxiety disorder kapag overload na yung stress?
Kirk Edang: oo naman kasi madami ka ng iniisip eh.... pero alam mo. may natutunan ako, it's all bout time management. or utakan lang kung gusto maging tamad
aldrin rocha: ahahaha pwede... eh paano ka kung napasok ka na sa ganitong bagay? matagal ba ang healing stage nito?
aldrin rocha: tapos nabasa ko din na nakakacause ito ng stomach pains, moodiness tapos mga doing things tulad ng pagkain etc.
Kirk Edang: uh, ewan kasi i haven't experienced it eh, chill lang kasi dapat. and after magtrabaho ng malupet,kelangan lang rewardan ang sarili....
aldrin rocha: magiging hyperacidic din yung tao
Kirk Edang: ewan, ganon kasi ako.... despite MARAMING ginagawang schoolworks ang lahat... pagtapos ng lahat eh magsaya ng onti tapos balik nanaman
aldrin rocha: hindi eh.. ah paano kung emotional yung dumadali... tulad ng family problems tapos isama mo pa yung stress sa school works
aldrin rocha: ?
Kirk Edang: oo isang effect rin yan, stress induced hyperacidity. may ganon, kakaisip eh yun body nagrerelease ng maraming hydrochloric acid(sa stomach, pangdigest) kaya un...nagkakakhyperacidity
Kirk Edang: uh, abasta... kelangan balance lahat.
Kirk Edang: yun lang mapapayo ko...
Kirk Edang: katumbas ng lungkot onting ligaya,
Kirk Edang: di naman pwede na porket malupet na hirap ang pinagdaanan eh dapat malupet na saya rin ang kapalit, dapat minsan makontento sa kahit konting saya....
Kirk Edang: lalim.
Kirk Edang: hay, sige na pasensya
aldrin rocha: ok... gets ko...
aldrin rocha: ok lang
aldrin rocha: salamat
Kirk Edang: at may mga hinahabol akong proyekto
aldrin rocha: next time marami rami rin akong itatanong eh
aldrin rocha:
aldrin rocha: malapit na sem break
aldrin rocha: dun nalang ako babanat.
aldrin rocha: salamt men
aldrin rocha: gudlucksa tatrabahuhin mong bagay
aldrin rocha:
no title
paano mo malalamn ang totoo sa hindi? eh ang tama sa hindi? mapapatunayan mo ba na tama kung sa pananaw ng iba eh hindi tama?. ang simple pagtingin pa lang sa kapwa eh pwedeng maganda pwedeng hindi. pwedeng sabihin mo na maganda uagali niya pwede din namang hindi.sapat na ba ang magandang ugali para sa maraming bagay? o talino lang ba ang laging paiiralin?
pakiramdam. isinilang na meron, sabi nila kapag nabaon ka sa problema, pag umahon ka mas matibay ka... ang tanong eh paano kung hindi ka makaahon?
daming laman ng utak ko.
puro sabaw
ng mga walang silbeng bagay.
pakiramdam. isinilang na meron, sabi nila kapag nabaon ka sa problema, pag umahon ka mas matibay ka... ang tanong eh paano kung hindi ka makaahon?
daming laman ng utak ko.
puro sabaw
ng mga walang silbeng bagay.
Friday, October 3, 2008
nabasa ko lang
ito nakita ko habang napagtripan kong mag basa ng mga things about me sa friendster... nakita ko sa profile ng isa kong friend.... yung iba totoo yung iba hindi.
60 things most girls dont know
Guys hate sluts even though they have sex with them!
(oh yeah..you're not "popular" if you've slept with more than 6 guys..you're a HOE)
--"Hey, are you busy?" or "Are you doing something?" ~ two phrases guys open with to stop from stammering on the phone.
--Guys may be flirting around all day but before they go to sleep, they always think about the girl they truly care about.
--Before they call, guys try to plan out a little about what they're gonna say so there aren't awkward pauses, but once he's on the phone he forgets it all and makes it up as he goes.
--Guys go crazy over a girl's smile.
--Guys will do anything just to get you to notice him.
--Guys hate it when you talk about your ex-boyfriend or ex love-interest. Unless they're goin for the let-her-complain-to-you-and-then-have-her-realize-how-wonderful-and-nice-you-are method.
--A guy who likes you wants to be the only guy you talk to.
--Boyfriends need to be reassured often that they're still loved.
--Don't talk about your guy friends to your boyfriend.
--Guys get jealous easily.
--Guys are more emotional than they'd like people to think.
--Giving a guy a hanging message like "You know what?!..uh...nevermind.." would make him jump to a conclusion that is far from what you are thinking. And he'll assume he did something wrong and he'll obsess about it trying to figure it out.
--Guys are good flatterers when courting but they usually stammer when they talk to a girl they really like.
--Guys hate asking parents for money to buy girls presents. So they come up with ideas like saving their lunch money for a week. But it never works because guys are always hungry so they end up asking the parents for money anyway.
--Girls are guys' weaknesses.
--Guys are very open about themselves.
--It's good to test a guy first before you trust him. But don't let him wait too long.
--Your best friend, whom your boyfriend seeks help from about his problems with you may end up being admired by your boyfriend.
--If a guy tells you about his problems, he just needs someone to listen to him. You don't need to give advice.
--A usual act that proves that the guy likes you is when he teases you.
--Guys love you more than you love them if they are serious in your relationships.
--Guys will brag about anything.
--Guys use words like hot or cute to describe girls. We rarely use beautiful.If a guy uses that, he likes you a whole hell of a lot.
--No matter how much guys talk about asses and boobs, personality is key.
--Guys learn from experience not from the romance books that girls read and take as their basis of experience.
--Guys worry about the thin line between being compassionate and being whipped.
--Guys think WAY too much. One small thing a girl does, even if she doesn't notice it can make the guy think about it for hours, trying to figure out what it meant.
--Guys seek for advice from girls not other guys. Because most guys think alike, so if one guy's confused, then we're all confused.
--Any guy could write out a rulebook or advice book for flirting, but no guy can write out a book about relationships.
--Try to be as straightforward as possible.
--If the guy does something stupid in front of the girl, he will think about it for the next couple days or until the next time he spends time with the girl.
--If a guy looks unusually calm and laid back, he's probably faking it and is spazzing inside.
--When a guy says he is going crazy about the girl, he really is. Guys rarely say that.
--When a guy asks you to leave him alone, he's just actually saying, "Please come and listen to me."
--Guys don't really have final decisions.
--If a guy starts to talk seriously, listen to him. It doesn't happen that often, so when it does, you know something's up.
--If your best guy friend seems to avoid you or is never around when you're with your boyfriend, he's probably jealous and likes you.
--When a guy tells you that you are beautiful, don't say you aren't. It makes them want to stop telling you because they don't want you to disagree with them.
--When a guy looks at you for longer than a second, he's definitely thinking something.
--Guys like femininity not feebleness.
--Guys don't like girls who punch harder than they do.
--A guy has more problems than you can see with your naked eyes.
--Don't be a snob. Guys can be intimidated and give up easily.
--Everything in moderation. Put on makeup, wear perfume. Just not too much.
--Guys talk about girls more than girls talk about guys.
--Guys hate rejection, but they hate being led on even more.
--If you are going to reject a guy, just do it. Don't say they are like a brother or just good friends, it just hurts even more. Tell them that you aren't interested in a relationship and they will respect you.
60 things most girls dont know
Guys hate sluts even though they have sex with them!
(oh yeah..you're not "popular" if you've slept with more than 6 guys..you're a HOE)
--"Hey, are you busy?" or "Are you doing something?" ~ two phrases guys open with to stop from stammering on the phone.
--Guys may be flirting around all day but before they go to sleep, they always think about the girl they truly care about.
--Before they call, guys try to plan out a little about what they're gonna say so there aren't awkward pauses, but once he's on the phone he forgets it all and makes it up as he goes.
--Guys go crazy over a girl's smile.
--Guys will do anything just to get you to notice him.
--Guys hate it when you talk about your ex-boyfriend or ex love-interest. Unless they're goin for the let-her-complain-to-you-and-then-have-her-realize-how-wonderful-and-nice-you-are method.
--A guy who likes you wants to be the only guy you talk to.
--Boyfriends need to be reassured often that they're still loved.
--Don't talk about your guy friends to your boyfriend.
--Guys get jealous easily.
--Guys are more emotional than they'd like people to think.
--Giving a guy a hanging message like "You know what?!..uh...nevermind.." would make him jump to a conclusion that is far from what you are thinking. And he'll assume he did something wrong and he'll obsess about it trying to figure it out.
--Guys are good flatterers when courting but they usually stammer when they talk to a girl they really like.
--Guys hate asking parents for money to buy girls presents. So they come up with ideas like saving their lunch money for a week. But it never works because guys are always hungry so they end up asking the parents for money anyway.
--Girls are guys' weaknesses.
--Guys are very open about themselves.
--It's good to test a guy first before you trust him. But don't let him wait too long.
--Your best friend, whom your boyfriend seeks help from about his problems with you may end up being admired by your boyfriend.
--If a guy tells you about his problems, he just needs someone to listen to him. You don't need to give advice.
--A usual act that proves that the guy likes you is when he teases you.
--Guys love you more than you love them if they are serious in your relationships.
--Guys will brag about anything.
--Guys use words like hot or cute to describe girls. We rarely use beautiful.If a guy uses that, he likes you a whole hell of a lot.
--No matter how much guys talk about asses and boobs, personality is key.
--Guys learn from experience not from the romance books that girls read and take as their basis of experience.
--Guys worry about the thin line between being compassionate and being whipped.
--Guys think WAY too much. One small thing a girl does, even if she doesn't notice it can make the guy think about it for hours, trying to figure out what it meant.
--Guys seek for advice from girls not other guys. Because most guys think alike, so if one guy's confused, then we're all confused.
--Any guy could write out a rulebook or advice book for flirting, but no guy can write out a book about relationships.
--Try to be as straightforward as possible.
--If the guy does something stupid in front of the girl, he will think about it for the next couple days or until the next time he spends time with the girl.
--If a guy looks unusually calm and laid back, he's probably faking it and is spazzing inside.
--When a guy says he is going crazy about the girl, he really is. Guys rarely say that.
--When a guy asks you to leave him alone, he's just actually saying, "Please come and listen to me."
--Guys don't really have final decisions.
--If a guy starts to talk seriously, listen to him. It doesn't happen that often, so when it does, you know something's up.
--If your best guy friend seems to avoid you or is never around when you're with your boyfriend, he's probably jealous and likes you.
--When a guy tells you that you are beautiful, don't say you aren't. It makes them want to stop telling you because they don't want you to disagree with them.
--When a guy looks at you for longer than a second, he's definitely thinking something.
--Guys like femininity not feebleness.
--Guys don't like girls who punch harder than they do.
--A guy has more problems than you can see with your naked eyes.
--Don't be a snob. Guys can be intimidated and give up easily.
--Everything in moderation. Put on makeup, wear perfume. Just not too much.
--Guys talk about girls more than girls talk about guys.
--Guys hate rejection, but they hate being led on even more.
--If you are going to reject a guy, just do it. Don't say they are like a brother or just good friends, it just hurts even more. Tell them that you aren't interested in a relationship and they will respect you.
Wednesday, October 1, 2008
anong oras na?!?!?!
wasting time... kt boys nung highschool at isang ugali na hindi ko matanggal tanggal. tipong ayan na... ramdam ko na may gagawin, importante... pero may mga panahon na talagang kumikitil ako ng oras na dapat ay inilalaan ko sa iba pang mas importanteng mga bagay. kada segundong nawawala ay may malupit na kabayaran. kaya nga importante eh. tulad ngayon, malamig kasi may bagyo daw. madilim nga sa labas at mukhang nagday off si fafa sun.
habit+lamig+mga bagay na nakakadistract= walang ginagawa sa mga dapat gawin= failing marks...
patay...
pag katapos mo akong makita sa ganitong sitwason eh makikita mo naman akong nagka-cram, nagmamadali na mukhang natatae, namamawis ng malamig dahil kabado sa posibleng mangyari. tapos makikita mo na half-cooked ung gawa...
laging sablay sa diskarte. hindi na ako magpapatumpik tumpik pa. tamad nga siguro ako, tamad na ayaw mag aral. pero hindi pwede to. ang pagaaral ng libre (sponsored ng mga magulang) ay minsan lang dadating. sabi nga eh chances are like a flowing river, once it passed, it will never return. pausong kowt lang pero totoo. kasi paglipas mong magaral sa kursong kinuha mo o kagaya sa lagay ko na kinuha ng mga magulang ko para sa akin. panahon na yun ng pagbabalik ng utang na loob. pwedeng oo pero pwedeng hindi. buti nga eh dumaan ang chance na ganito, kesa sa ibang tao na hindi dinaanan ang ganitong sitwasyon.
so bakit ba ako tamad? hindi ko alam, siguro walang inspirasyon... yata. walang tyaga??? pwede din. wala talagang inspirasyon para gumalaw ang katawan ko. kung meron man. hindi ko alam kung san patungo yung inspirasyon ko. kung iisipin siguro parang nanlamig lang. pero nasa gitna na ako, may inspirasyon man o wala. wala na akong magagawa kung hindi lumakad pasulong. kahit na nakakatakot ang tatahakin. pikit matang kailangan suungin. pero hindi naman kailangan na ipikit ang mga mata kasi may posibilidad naman na magandang pangyayaring pwedeng lumabas na hindi ko makita. marami na akong napagtanungan pero parang wala paring tumutumbok sa tinatanong ko sa kanila. may sagot sila sa ibang katanungan ko, pero ung mismong tinatanong ko eh hindi masagutan. pwede din naman sigurong nasabi nila yung sagot nakakapul sa tanong ko pero hindi ko narinig.
sa mga ibang bagay tulad nito, ang dami kong sipag. (marami namn pala eh, kaso hindi sa mga dapat gawin). pero tamad sa mga bagay na kailangan. isang katangahan.
sloth... isa sa mga seven deadly sins. katamaran ito. ngayon ko lang napagtanto kung paano namatay si juan tamad. maraming nagsabi na dahil hindi kumain sa tagal bumagsak ng prutas sa kanyang bibig. mali ata... napagisip ko na bumagsak yung prutas sa bibig niya. sakto, eh tinatamad siyang ngumuya so sinubukan niyang lunukin ng buo. ayun nabulunan. tapos, iniluwa na lang niya. so hindi siya nakakain. pero hindi pa siya patay. namatay siya kasi nung naglalakad na siya pauwi at hinahanap niya kung nakauwi nga yung mga katang na pinabibili sa kanya, eh bigla na lang siyang nahilo pero hindi sa kagutuman. so umupo siya. tapos namatay.... kasi tinamad huminga...
ganyan siguro ang mangyayari sa akin... sa sobrang tamad ko... anong oras?!?!?! wala pa akong nagagawa.!?!?!
habit+lamig+mga bagay na nakakadistract= walang ginagawa sa mga dapat gawin= failing marks...
patay...
pag katapos mo akong makita sa ganitong sitwason eh makikita mo naman akong nagka-cram, nagmamadali na mukhang natatae, namamawis ng malamig dahil kabado sa posibleng mangyari. tapos makikita mo na half-cooked ung gawa...
laging sablay sa diskarte. hindi na ako magpapatumpik tumpik pa. tamad nga siguro ako, tamad na ayaw mag aral. pero hindi pwede to. ang pagaaral ng libre (sponsored ng mga magulang) ay minsan lang dadating. sabi nga eh chances are like a flowing river, once it passed, it will never return. pausong kowt lang pero totoo. kasi paglipas mong magaral sa kursong kinuha mo o kagaya sa lagay ko na kinuha ng mga magulang ko para sa akin. panahon na yun ng pagbabalik ng utang na loob. pwedeng oo pero pwedeng hindi. buti nga eh dumaan ang chance na ganito, kesa sa ibang tao na hindi dinaanan ang ganitong sitwasyon.
so bakit ba ako tamad? hindi ko alam, siguro walang inspirasyon... yata. walang tyaga??? pwede din. wala talagang inspirasyon para gumalaw ang katawan ko. kung meron man. hindi ko alam kung san patungo yung inspirasyon ko. kung iisipin siguro parang nanlamig lang. pero nasa gitna na ako, may inspirasyon man o wala. wala na akong magagawa kung hindi lumakad pasulong. kahit na nakakatakot ang tatahakin. pikit matang kailangan suungin. pero hindi naman kailangan na ipikit ang mga mata kasi may posibilidad naman na magandang pangyayaring pwedeng lumabas na hindi ko makita. marami na akong napagtanungan pero parang wala paring tumutumbok sa tinatanong ko sa kanila. may sagot sila sa ibang katanungan ko, pero ung mismong tinatanong ko eh hindi masagutan. pwede din naman sigurong nasabi nila yung sagot nakakapul sa tanong ko pero hindi ko narinig.
sa mga ibang bagay tulad nito, ang dami kong sipag. (marami namn pala eh, kaso hindi sa mga dapat gawin). pero tamad sa mga bagay na kailangan. isang katangahan.
sloth... isa sa mga seven deadly sins. katamaran ito. ngayon ko lang napagtanto kung paano namatay si juan tamad. maraming nagsabi na dahil hindi kumain sa tagal bumagsak ng prutas sa kanyang bibig. mali ata... napagisip ko na bumagsak yung prutas sa bibig niya. sakto, eh tinatamad siyang ngumuya so sinubukan niyang lunukin ng buo. ayun nabulunan. tapos, iniluwa na lang niya. so hindi siya nakakain. pero hindi pa siya patay. namatay siya kasi nung naglalakad na siya pauwi at hinahanap niya kung nakauwi nga yung mga katang na pinabibili sa kanya, eh bigla na lang siyang nahilo pero hindi sa kagutuman. so umupo siya. tapos namatay.... kasi tinamad huminga...
ganyan siguro ang mangyayari sa akin... sa sobrang tamad ko... anong oras?!?!?! wala pa akong nagagawa.!?!?!
Wednesday, September 10, 2008
now playing- sugat by dicta license
virtues.
san damakmak ang mga yan, at kada tao, kana kanyang pinaniniwalaan at yun din ang nagdedefine ng individuality. dun naman pumapasok yung uniqueness, unique daw ang isang tao, tulad ng kanyang fingerprints. kahit ano daw ang mangyari, kahit kambal mag kaiba ang fingerprints.
likes and dislikes, mag kakaiba. may chances na gusto mo ang ayaw ng isang tao at ayaw mo ang gusto ng isang tao. dun nagkakaumpisa ang conflict. pwede din na pagumpisahan ng conflict ang mga bagay na hindi gusto sa iyo ng isang tao and vice versa.
thoughts.
mga bagay naman na parang kabute na biglang labas, hindi tulad ng virtues. iniimpose ng ibang tao sa iyo o sa iba. minsan magaganda ang naiisip o minsan masama, minsan kapakipakinabang minsan hindi. mahirap purgahin ang sarili na ilabas ang mga ito, pag sinubukan mo. sasakit ang ulo mo. hindi ito pinepwersa pero hinihintay. lumalabas ito ng hinog...
may tamad, may masipag, may magaling at may hindi. kanya kanyang trip. ma pa maayos o ma pa hindi. may mag mamatigas at may walang gagawin. may nagsasabi na time will tell pero dipende sa oras mo ito gagamitin at hindi pwedeng sabihin na lagi itong isusuggest sa ibang tao lagi... minsan kelangang gumawa hindi mag hintay. pero minsan mag hintay at hindi gumawa
ako?
hindi ko lang alam..
san damakmak ang mga yan, at kada tao, kana kanyang pinaniniwalaan at yun din ang nagdedefine ng individuality. dun naman pumapasok yung uniqueness, unique daw ang isang tao, tulad ng kanyang fingerprints. kahit ano daw ang mangyari, kahit kambal mag kaiba ang fingerprints.
likes and dislikes, mag kakaiba. may chances na gusto mo ang ayaw ng isang tao at ayaw mo ang gusto ng isang tao. dun nagkakaumpisa ang conflict. pwede din na pagumpisahan ng conflict ang mga bagay na hindi gusto sa iyo ng isang tao and vice versa.
thoughts.
mga bagay naman na parang kabute na biglang labas, hindi tulad ng virtues. iniimpose ng ibang tao sa iyo o sa iba. minsan magaganda ang naiisip o minsan masama, minsan kapakipakinabang minsan hindi. mahirap purgahin ang sarili na ilabas ang mga ito, pag sinubukan mo. sasakit ang ulo mo. hindi ito pinepwersa pero hinihintay. lumalabas ito ng hinog...
may tamad, may masipag, may magaling at may hindi. kanya kanyang trip. ma pa maayos o ma pa hindi. may mag mamatigas at may walang gagawin. may nagsasabi na time will tell pero dipende sa oras mo ito gagamitin at hindi pwedeng sabihin na lagi itong isusuggest sa ibang tao lagi... minsan kelangang gumawa hindi mag hintay. pero minsan mag hintay at hindi gumawa
ako?
hindi ko lang alam..
Monday, September 8, 2008
may barya
there are two sides of a coin. totoo naman talaga the left and the right...
my golly ang lakas ng ulan ngayon, bago ako umuwi... anak ng!!!! inabot ng isang malakas na bugso ng ulan, sumusugot sila ng may taas noo... SUGOD!!! pati yung mga manholes eh walang laban sa lakas ng ulan, lalo na ang ibang estudyante na wala na ngang payong, lubog pa ang sapatos sa ulan. sauce!
may barya, coin. isa sa mga palaging example sa prob and stat. may two sides ito, na kung titignan at papansinin sa pangalan. heads and tails. parang heads and sholders. pero heads and tails. pang karakrus, pambayad sa tinuhog mong kwek-kwek at pambigay sa ibang tao.
sa buhay ng tao, maraming problema. hindi daw nawawala, sabi ito ng isang tao. tama naman talaga dahil walang taong walang problema. nasa iyo na daw kung titignan mo ito at wala kang gagawin o sa kabila, isang challenge para pampagana ng buhay.
dis pas weeks passive ako, walang pakialam sa mundo. basta gusto kong tumanga. pero wala din kasing patutunguhan, kung tamad ka, mahirap. kung mahirap ka na, sauce ko po!
nakakasawa na minsan na mging tamad pero nakakasawa din na masipag. pero kelngan lang ng tamang panahon sa tamang desisyon at tamang timing sa lahat ng bagay. hindi ka pwedeng maging tamad panghabang buhay.
kahit na katamaran may ending, parang tinatayaan lang.
there are two sides of a coin.
why prepare for the future and ruin today.
live one da at a time
my golly ang lakas ng ulan ngayon, bago ako umuwi... anak ng!!!! inabot ng isang malakas na bugso ng ulan, sumusugot sila ng may taas noo... SUGOD!!! pati yung mga manholes eh walang laban sa lakas ng ulan, lalo na ang ibang estudyante na wala na ngang payong, lubog pa ang sapatos sa ulan. sauce!
may barya, coin. isa sa mga palaging example sa prob and stat. may two sides ito, na kung titignan at papansinin sa pangalan. heads and tails. parang heads and sholders. pero heads and tails. pang karakrus, pambayad sa tinuhog mong kwek-kwek at pambigay sa ibang tao.
sa buhay ng tao, maraming problema. hindi daw nawawala, sabi ito ng isang tao. tama naman talaga dahil walang taong walang problema. nasa iyo na daw kung titignan mo ito at wala kang gagawin o sa kabila, isang challenge para pampagana ng buhay.
dis pas weeks passive ako, walang pakialam sa mundo. basta gusto kong tumanga. pero wala din kasing patutunguhan, kung tamad ka, mahirap. kung mahirap ka na, sauce ko po!
nakakasawa na minsan na mging tamad pero nakakasawa din na masipag. pero kelngan lang ng tamang panahon sa tamang desisyon at tamang timing sa lahat ng bagay. hindi ka pwedeng maging tamad panghabang buhay.
kahit na katamaran may ending, parang tinatayaan lang.
there are two sides of a coin.
why prepare for the future and ruin today.
live one da at a time
Sunday, September 7, 2008
september 7 or 8... around 12 am
take a break...
linggo ngayon, sunday sa inglish at hindi ko na alam kung ano pa ang translation nito sa ibang lenggwahe. anyweys nag punta kami sa laguna ngayon, pinuntahan ang isang binyag ng anak ng kapatid ni papa. in short anak ng tito ko. kahapon ko pa sinasabi na tinatamad ako na pumunta dun. hindi ko alam basta madalas na ang dalaw ng mahiwagang katamaran sa sistema ko. sabi ko nga kaninang umaga eh parang tinatamad ako dahil una sa lahat, malayo dahil sa laguna pa yung venue. pangalawa. ang aga kong gumising, nakakaantok pa. pangatlo, mahal ang pamasahe. pangapat, hindi ko gusto yung tshirt na suot ko. panglima, eh maygagawin pa ako (kahit na nasesense ko na hindi ko rin magagawa). ayon nga sa mga sabi sabi eh, kung gusto may paraan, at pag ayaw eh maraming palusot... sinubukan kong lumusot hanggang sa huli pero sa huli, talo pa rin. wala na akong nagawa
matagal ang byahe pero hindi ko ramdam, tinulugan ko ang halos kalahati ng buong byahe, well bumaba kami sa pacita terminal, naghanap ng regalo at bumili. kumain sa jolibee at nag jeep papuntang simbahan.
pagkatapos pumunta sa bahay nila, kainan. nakipagusap sa mga tao lalo na sa lolo ko, nakakamiss na rin kasi. ang kaso mo, hindi naman ako makapagopen ng maraming topic kasi wala naman talaga kaming time para magkausap ng masinsinan. laging bitin sa oras. so pagkatapos, umuwi at hindi ko na alam ang mga pinaggagawa ko, lumipas ang oras na parang sa araw araw eh walang nangyari.
naalala ko na sa pagbyahe pauwi, ang ganda ng tanawin (nung huli akong pumunta sa laguna, ayun na nakita ko... maganda na.... at pagdaan kanina ng pangalawang beses. maganda pa rin.)... napaisip kahit na mahirap mag isip (pero atleast sa wakas eh dinalaw ako ng sipag kahit konti.)...
matagal ko ng maraming iniisip, problema sa pera, sa grades, sa maraming bagay, i sama mo na yung nunal na malaki ni... pero sa tingin ko marami ng stagnant na mga baga sa utak ko na kailangang ilabas.
napakaganda ng mundo, napagaling ng pagkakadesenyo. walang duda. it's one of his great works( malay natin baka meron pang iba?)... una sa lahat, perpekto ang lahat, lahat may silbe at lahat may patutunguhan. pero higit sa lahat. isa sa kanyang marvels eh ang tao mismo,,, bakit.
bakit nga ba?
una sa lahat, ang katawan ng tao kung iisipin, eh lahat may silbe. paa, ribs, intestines, pati na buhok sa ilong. lahat may silbe. isa pa sa mga da best eh ang utak mismo. ang lahat ng may gawa ng calculus, differential equations, design ng mga bahay, kotse, computer lahat ng nakikita mo ngayon na gawang tao. nagumpisa sa malilikot na pagiisip. isa pa. hindi mo na kailangang isipin na kailangan mong huminga at mag pump ng dugo para mabuhay. parang desenyo na, na gumana ang mga ito sa dapat niyang kagalawan depends sa silbe niya. hindi pa tapos. isa pa sa pinaka magandang features eh ang pakiramdam. galing. nasasaktan, nagiisip, natatawa. lahat minsan otomatik pero minsan pagiisipan pa.
ang galing talaga. galing dyan ang achievements ng isang tao, pagiisip, pakiramdam. nagiisip ka, magmamahal ka, mabibigo ka. pero kung iisipin, dahilan din ng pagiisip ang paghihinagpis ng isang tao. ang pagkatalo ay hindi makikita kung walang panalo. na kung iisipin eh equal ang mga possibilities at hindi one sided. nagiisip ka at nabubuhay. natatalo, nananalo.
matagal ko ng gustong magblog, sayang yung mga chances na yun. hindi ko naisulat. nawala ng parang bula. konti lang ang naisalba ko. kasi tamad ako(may naalala nanaman)
sipag. sabi ni kuya tomaning, god given ang sipag. lahat tayo meron niyan. ang minsan eh kinakapos lang eh tyaga. sipag ka nga ng sipag, pag naubusan ka na ng tyaga. tatamarin ka na. tatamarin ka kasi walang nagmomotivate sa iyo. talo na!... kailangan mo ng inspirasyon. ikaw lang ang makakahanap nun. pwede din na gawin mong inspirasyon ang magulang mo. na nahihirapan sila. pwede ka ding huminto sa pagaaral, magyosi ka at magdrugs pero sa huli talo ka. kasi wala kang pinagaralan. hindi ka aasenso.. magiging patapon na walang napatunayan sa buhay. tyaga lang sa pag aaral. wala kang ibang tutulong sa iyo na tumayo kung hindi sarili mo. magbasa ka o magpaturo ka sa kaclase mong matalino. sa trabaho hindi naman puro sipag at tyaga ang kailangan mo.kailangan mo din ng talino. kasi baka dumting yung panahon kapag naghahanap ka ng trabaho tapos hindi mo nasagot ung isang tanong na iyon par makapasok ka sa magandang trabaho eh mapapasabi ka ng sayang at hindi mo pinagaralan eh alam mo yun. sayang talaga. kung tinatamad ka na... sabihin mo lang sa sarili mo na konting tyaga pa.
konting tyaga.
tyaga.
ok lang nabumagsak, sabi ng kaclase ko yan. nakasalamin, "tama ang pangangatawan", magaling na gitarista ng multimetro band. na kasama kasi sa pag tanda at pag mature ng isang tao yan. tama.
ayus lang na bumagsak, kahit na umulit, kahit na pangit ang transcript.. ang importante. grumadweyt ka ng may alam sa papasukan mo. preparation kung baga.
hindi ko naman sinasabi na mag aral ka ng matagal. pero sikapin na magkaalam at hindi mangmang.
ang utak, pinapakain ng katalinuhan, pag hindi mo ito ginawa.
ikaw ang kakainin ng sarili mong katalinuhan
-_-
linggo ngayon, sunday sa inglish at hindi ko na alam kung ano pa ang translation nito sa ibang lenggwahe. anyweys nag punta kami sa laguna ngayon, pinuntahan ang isang binyag ng anak ng kapatid ni papa. in short anak ng tito ko. kahapon ko pa sinasabi na tinatamad ako na pumunta dun. hindi ko alam basta madalas na ang dalaw ng mahiwagang katamaran sa sistema ko. sabi ko nga kaninang umaga eh parang tinatamad ako dahil una sa lahat, malayo dahil sa laguna pa yung venue. pangalawa. ang aga kong gumising, nakakaantok pa. pangatlo, mahal ang pamasahe. pangapat, hindi ko gusto yung tshirt na suot ko. panglima, eh maygagawin pa ako (kahit na nasesense ko na hindi ko rin magagawa). ayon nga sa mga sabi sabi eh, kung gusto may paraan, at pag ayaw eh maraming palusot... sinubukan kong lumusot hanggang sa huli pero sa huli, talo pa rin. wala na akong nagawa
matagal ang byahe pero hindi ko ramdam, tinulugan ko ang halos kalahati ng buong byahe, well bumaba kami sa pacita terminal, naghanap ng regalo at bumili. kumain sa jolibee at nag jeep papuntang simbahan.
pagkatapos pumunta sa bahay nila, kainan. nakipagusap sa mga tao lalo na sa lolo ko, nakakamiss na rin kasi. ang kaso mo, hindi naman ako makapagopen ng maraming topic kasi wala naman talaga kaming time para magkausap ng masinsinan. laging bitin sa oras. so pagkatapos, umuwi at hindi ko na alam ang mga pinaggagawa ko, lumipas ang oras na parang sa araw araw eh walang nangyari.
naalala ko na sa pagbyahe pauwi, ang ganda ng tanawin (nung huli akong pumunta sa laguna, ayun na nakita ko... maganda na.... at pagdaan kanina ng pangalawang beses. maganda pa rin.)... napaisip kahit na mahirap mag isip (pero atleast sa wakas eh dinalaw ako ng sipag kahit konti.)...
matagal ko ng maraming iniisip, problema sa pera, sa grades, sa maraming bagay, i sama mo na yung nunal na malaki ni... pero sa tingin ko marami ng stagnant na mga baga sa utak ko na kailangang ilabas.
napakaganda ng mundo, napagaling ng pagkakadesenyo. walang duda. it's one of his great works( malay natin baka meron pang iba?)... una sa lahat, perpekto ang lahat, lahat may silbe at lahat may patutunguhan. pero higit sa lahat. isa sa kanyang marvels eh ang tao mismo,,, bakit.
bakit nga ba?
una sa lahat, ang katawan ng tao kung iisipin, eh lahat may silbe. paa, ribs, intestines, pati na buhok sa ilong. lahat may silbe. isa pa sa mga da best eh ang utak mismo. ang lahat ng may gawa ng calculus, differential equations, design ng mga bahay, kotse, computer lahat ng nakikita mo ngayon na gawang tao. nagumpisa sa malilikot na pagiisip. isa pa. hindi mo na kailangang isipin na kailangan mong huminga at mag pump ng dugo para mabuhay. parang desenyo na, na gumana ang mga ito sa dapat niyang kagalawan depends sa silbe niya. hindi pa tapos. isa pa sa pinaka magandang features eh ang pakiramdam. galing. nasasaktan, nagiisip, natatawa. lahat minsan otomatik pero minsan pagiisipan pa.
ang galing talaga. galing dyan ang achievements ng isang tao, pagiisip, pakiramdam. nagiisip ka, magmamahal ka, mabibigo ka. pero kung iisipin, dahilan din ng pagiisip ang paghihinagpis ng isang tao. ang pagkatalo ay hindi makikita kung walang panalo. na kung iisipin eh equal ang mga possibilities at hindi one sided. nagiisip ka at nabubuhay. natatalo, nananalo.
matagal ko ng gustong magblog, sayang yung mga chances na yun. hindi ko naisulat. nawala ng parang bula. konti lang ang naisalba ko. kasi tamad ako(may naalala nanaman)
sipag. sabi ni kuya tomaning, god given ang sipag. lahat tayo meron niyan. ang minsan eh kinakapos lang eh tyaga. sipag ka nga ng sipag, pag naubusan ka na ng tyaga. tatamarin ka na. tatamarin ka kasi walang nagmomotivate sa iyo. talo na!... kailangan mo ng inspirasyon. ikaw lang ang makakahanap nun. pwede din na gawin mong inspirasyon ang magulang mo. na nahihirapan sila. pwede ka ding huminto sa pagaaral, magyosi ka at magdrugs pero sa huli talo ka. kasi wala kang pinagaralan. hindi ka aasenso.. magiging patapon na walang napatunayan sa buhay. tyaga lang sa pag aaral. wala kang ibang tutulong sa iyo na tumayo kung hindi sarili mo. magbasa ka o magpaturo ka sa kaclase mong matalino. sa trabaho hindi naman puro sipag at tyaga ang kailangan mo.kailangan mo din ng talino. kasi baka dumting yung panahon kapag naghahanap ka ng trabaho tapos hindi mo nasagot ung isang tanong na iyon par makapasok ka sa magandang trabaho eh mapapasabi ka ng sayang at hindi mo pinagaralan eh alam mo yun. sayang talaga. kung tinatamad ka na... sabihin mo lang sa sarili mo na konting tyaga pa.
konting tyaga.
tyaga.
ok lang nabumagsak, sabi ng kaclase ko yan. nakasalamin, "tama ang pangangatawan", magaling na gitarista ng multimetro band. na kasama kasi sa pag tanda at pag mature ng isang tao yan. tama.
ayus lang na bumagsak, kahit na umulit, kahit na pangit ang transcript.. ang importante. grumadweyt ka ng may alam sa papasukan mo. preparation kung baga.
hindi ko naman sinasabi na mag aral ka ng matagal. pero sikapin na magkaalam at hindi mangmang.
ang utak, pinapakain ng katalinuhan, pag hindi mo ito ginawa.
ikaw ang kakainin ng sarili mong katalinuhan
-_-
Wednesday, August 20, 2008
tsk.tsk.tsk. dala ng katamaran ng tamad
actually dapat kahapon pa ako nag blog, ang kaso mo, walang kasing tamad ang katawan ko. marami akong naiisiip na pwedeng isalang dito. kaso, nawala na. ganun talaga.,. kapag may naisip ka tapos hindi mo kaagad inasikaso na isa papel. mawawala na lang at kahit anong hagilap mo sa utak mo, hindi mo na makikita. ang iniisip ko, ay dumadating na lang na parang bula, at nawawala na rin na parang bula.
pero swerte ko, may naalala ako kahit konti.
ang konsepto ng possibility at probability.
naisip ko ito dahil sa subject kong prob and stat. may probability. parehas lang ang concept ng probability at possibility, dun pumapasok yung chance. chance para tumama at chance para maging mali. kung sa coin, pag nag toss ka, kung fair ang coin [yung bagong gawa na flat parehas ang side] may 49.5% possibility na head at 49.5% na tail. yung .1 percent, na tumayo yung coin. kung gagamitin mo ang probability, walang percentage na tumayo yung coin. 50-50, flat. laging may chances, yung iba, hindi napapansin sa sobrang liit ng probability, yung iba wala daw posibilidad. pero meron at meron pa rin. ang isang maganda, matalino, matangkad. kung baga anghel sa lupa o beauty queen o pwede rin namang isang perpektong gawa ng diyos. ay meron 1X10^-3 million chance na mainlove sa isang mediocre, wlang asensong tao. parang kasing size ng probability na manalo ka sa lotto. maliit ang chance, pero meron parin.
concept ng probability eh parehas lang ng possibility, the difference is numerical aspect ng prob. merong numero ang pinagbabasehan. ang possibility nman ay parang chambahan pero meron parin na basis. minsan sa sobrang liit ng outcome eh malabo. kung sasabihin mo na ang pwedeng outcome eh sin liit na ng kuto ng kuto ng kuto ng dandruff eh meron parin. pure luck ang sinasabi pag nakuha mo tulad ng lotto. pero minsan ang akala mong malabo eh posible. minsan, may time na papanigan ka ng lahat ng superpowers ng tadhana, so lalaki ang chance mo, dagdagan mo pa ng dasal at kung ano pa ang pwede mong mabili sa mga pampaswerte shops. baka sakali, kasi pwede, sumugal at matalo pero yun ang nagpapasarap sa pagkapanalo ng isang tao.
pero swerte ko, may naalala ako kahit konti.
ang konsepto ng possibility at probability.
naisip ko ito dahil sa subject kong prob and stat. may probability. parehas lang ang concept ng probability at possibility, dun pumapasok yung chance. chance para tumama at chance para maging mali. kung sa coin, pag nag toss ka, kung fair ang coin [yung bagong gawa na flat parehas ang side] may 49.5% possibility na head at 49.5% na tail. yung .1 percent, na tumayo yung coin. kung gagamitin mo ang probability, walang percentage na tumayo yung coin. 50-50, flat. laging may chances, yung iba, hindi napapansin sa sobrang liit ng probability, yung iba wala daw posibilidad. pero meron at meron pa rin. ang isang maganda, matalino, matangkad. kung baga anghel sa lupa o beauty queen o pwede rin namang isang perpektong gawa ng diyos. ay meron 1X10^-3 million chance na mainlove sa isang mediocre, wlang asensong tao. parang kasing size ng probability na manalo ka sa lotto. maliit ang chance, pero meron parin.
concept ng probability eh parehas lang ng possibility, the difference is numerical aspect ng prob. merong numero ang pinagbabasehan. ang possibility nman ay parang chambahan pero meron parin na basis. minsan sa sobrang liit ng outcome eh malabo. kung sasabihin mo na ang pwedeng outcome eh sin liit na ng kuto ng kuto ng kuto ng dandruff eh meron parin. pure luck ang sinasabi pag nakuha mo tulad ng lotto. pero minsan ang akala mong malabo eh posible. minsan, may time na papanigan ka ng lahat ng superpowers ng tadhana, so lalaki ang chance mo, dagdagan mo pa ng dasal at kung ano pa ang pwede mong mabili sa mga pampaswerte shops. baka sakali, kasi pwede, sumugal at matalo pero yun ang nagpapasarap sa pagkapanalo ng isang tao.
Friday, August 15, 2008
paano nga ba?
posible daw talagang tamarin ang tao kapag hindi niya gusto ang ginagawa niya. ang sabi nga ng mga kakilala ko eh. talagang ganun daw. tatamarin ka kapag hindi mo gusto ang ginagawa mo. eh ang anong paano kung kailangan mong gawin. paano kung ang buong kapaligiran na ginagalawan mo eh sumasangayon sa kabaliktaran ng gusto ng katawan mo?
pero, meron paring part na gusto mong ituloy ang ginagawa mo kahit na mali, kahit na parang sa linya na iyon eh hindi ka magiging masaya. pilitin man at paikot ikutin man ang batok nito. hindi parin ii-swak sa panlasa mo.
kailangan mong gawin kasi yun ang gusto ng maraming tao at pagkatapos daw nun eh magiging ok ang lahat. pero alam mo sa sarili mo na hindi ka dun at marami kang mas magagawang maganda dun sa linya mo. mas magiging kapakipakinabang ka kung dun sa gusto mo ikaw lulugar.
ito na ngayon, hindi ka na makapili at parang pinagsakluban ka na ng langit at lupa sa ngayon at desisyon mo nlng ang makakapgpabago sa mga pangyayari nito, pwedeng sa huli ay mag dusa ka o sa huli eh manalo ka.
ang kapalit ng second choice eh ulit ka sa umpisa pero maguumpisa ka na masaya dahil gusto mo ang gagawin mo at handa kang magsakripisyo ng kahit ano para lang dito, ang unang choice eh naumpisahan mo na konti nlng finish line ka na. ang kaso mo gumagapang ka na sa hirap , hingal na hingal ka na at konti nlng pipikit na ang mga mata mo.
ang isa pang circumstance ay kapos na kayo sa resources. pero kada oras na sinasayang mo eh baka mas malaki pa ang mawala sa iyo
may choices ka. at ang posibleng ibatong tanong sa iyo ay.
ano ang mas matimbang? laban o bawi?
hindi ako makapili, kaasar. choosy kasi ang tadhana. parang nakakapang loko.
pero, meron paring part na gusto mong ituloy ang ginagawa mo kahit na mali, kahit na parang sa linya na iyon eh hindi ka magiging masaya. pilitin man at paikot ikutin man ang batok nito. hindi parin ii-swak sa panlasa mo.
kailangan mong gawin kasi yun ang gusto ng maraming tao at pagkatapos daw nun eh magiging ok ang lahat. pero alam mo sa sarili mo na hindi ka dun at marami kang mas magagawang maganda dun sa linya mo. mas magiging kapakipakinabang ka kung dun sa gusto mo ikaw lulugar.
ito na ngayon, hindi ka na makapili at parang pinagsakluban ka na ng langit at lupa sa ngayon at desisyon mo nlng ang makakapgpabago sa mga pangyayari nito, pwedeng sa huli ay mag dusa ka o sa huli eh manalo ka.
ang kapalit ng second choice eh ulit ka sa umpisa pero maguumpisa ka na masaya dahil gusto mo ang gagawin mo at handa kang magsakripisyo ng kahit ano para lang dito, ang unang choice eh naumpisahan mo na konti nlng finish line ka na. ang kaso mo gumagapang ka na sa hirap , hingal na hingal ka na at konti nlng pipikit na ang mga mata mo.
ang isa pang circumstance ay kapos na kayo sa resources. pero kada oras na sinasayang mo eh baka mas malaki pa ang mawala sa iyo
may choices ka. at ang posibleng ibatong tanong sa iyo ay.
ano ang mas matimbang? laban o bawi?
hindi ako makapili, kaasar. choosy kasi ang tadhana. parang nakakapang loko.
Tuesday, August 12, 2008
totoo...
tagal n ring hindi nakakapagblog.... sauce... simple lang kasi... tinatamad ako sa maraming bagay...
tamad mag aral, tamad kumain, tamad maglaro, tamad sa lahat... kulang na nga lang eh tamarin ng huminga... grabe... kahit mag isip kinakatamaran na, yan ang gawain ng mga adik...
hindi ko alam, basta bigla na lang dumating ng walang sabi sabi... parang kabute na tumubo na lang sa kili kili ng hindi naliligo...
pero tulad ng kabuti, at tulad ng lahat ng bagay. meron kang makukuha, mapipitas. maganda man o panget, meron kang pakikinabangan... kahit papaano... problema, kasarapan. may makukuha ka o kahit na sa pinaka sira ulong tao sa buong mundo o pinaka gago manat sa pinaka matalino..meron at meron, nasa iyo nlng kung mumulat ka sa binibigay nila o pipikit na lang kesa dumugo ang ilong mo.
hindi ako magaling gumawa ng mga desisyon... masaklap. kasi laging sablay. ang pangit nga kasi madalas din na hindi ako maka hindi o hindi ako maka oo. mahirap kasi minsan naiipit ka ng hindi oras.
wala na yung kuting ng pusa namin, inalis na sa bahay dahil malupit mag dumi... dinala sa kung saan mang lugar ni inay. kailangan din kasi at alam ko namang nag alala lang siya. pero sa huli, lahat malungkot, kahit na yung mismong nanay ng mga kuting malungkot at naghihintay na baka nag laro lang at babalik ang mga ito pero hindi pala. sa huli, kahit na panalo eh parang mali din ang pakiramdam. wala na ang mga nagkakalat na kuting pero masaya sana silang pagmasdan kapag naglalaro, kahit papaano pang tanggal ng pagod sa mga bagay bagay sa araw araw.
lugi ka kapag wala kang laban, kahit na mag sumamo ka pa sa buong mundo na may gusto kang gawin o ayaw ma pahiwalay, lugi ka kapag ang mga taong pumapalibot sa iyo ay walang pakialam at ang concern lang ay ang mga sarili nilang alam, ganyan tumatakbo ang mundo, kung wala ka, wala kang palag sa gagawin sa iyo ng tadhana, wala kang palag sa mga bagay bagay at saka mo matatawag ang buhay na hindi fair. totoo, hindi talaga patas ang buhay, wala kang laban sa kawalan na kalaban mo simula pa lang nung pinanganak ka, kalungkutan, pighati, pasakit, saya, magaan. dumadaan yan, minsan sabay sabay, minsan isang malaking dagok, minsan akala mo hindi ka na makakabawi. minsan totoo, at minsan hindi. may laban ka man o wala, kung isa ka sa mga kilala o para kang kulangot sa tabi na pinahid sa pader. minsan mas gugustuhin mo pang malunod sa isang mundo ng panaginip at mamuhay na lang duon ng panghabang buhay, pero wala kang magawa dahil sa isang araw eh magigising ka na lang. minsan sa malungkot na parte ng panaginip at minsan naman sa masaya na parte. minsan lugi talaga, ang inaasahan ay hindi natutupad at ang hindi inaasahan ang lalabas. san ka ba talaga lulugar? magpapakabaliw sa tabi o lalaban ng sabayan kahit na hindi mo sigurado ang kakalabasan at sa huli, lugi at uuwi kang luhaan. lahat may hinahanap, mga bagay na hindi mahanap o kaya nman eh hindi talaga nagpapahanap. may nagsusumamo at naghahanap ng katarungan sa bagay na ipinaglalaban pero sa huli kahit na sabihing nakuha na nila ang hustisya, kulang pa rin. hustisya, isang salita na marami ang kahulugan, pwedeng totoo. at pwedeng hindi. mapapaiyak ka kapag wala nito [sabi ng iba] pero mapapaiyak ka kapag meron nito. lagi kang may choices, hindi parang kape kung hindi sa lahat ng bagay, papasa ka o babagsak. pagsigurado ka ng babagsak, babagsak ka ba ng todong todo o babagsak ng konti lang. pupunta ka ba sa kanan o sa kaliwa. may pagpipilian ka pero nakapikit ka kapag pumili, isa lang ang nakikita mo pero hindi mo pa nakikita ang isa. mahirap o madali, nabubuhay ka, dahil nandyan ka na. kung gusto mong magpakamatay, o mabuhay. kung gusto mong pumili o hindi. gusto mong magmukmok o hindi. hindi man o oo, lugi ka man o hindi, magulo man o maayos. buhay ka, humihinga, natutulog at nananaginip.
minsan mas ramdam mo na totoo ka kapag natutulog, mas masarap dahil parang isang tv na nakikita mo ang sarili. minsan kailangan mong pagtuunan na pag gising ka ay hindi totoo ang lahat at pag nananaginip ka ay minsan totoo... nasaraduhan lang ng tinatawag na 'standards' ang buhay at pananaw. malay mo baka ang totoong mundo ay ang panaginip at nabubuhay lang tayo sa kasinungalingan kapag gising. o baliktad. maraming posibilidad na sarado ang utak ng tao sa mga bagay na ito
.
kailangan ko ng bumalik sa tunay na mundo.
hindi gaanong madali pero totoo... -_-
tamad mag aral, tamad kumain, tamad maglaro, tamad sa lahat... kulang na nga lang eh tamarin ng huminga... grabe... kahit mag isip kinakatamaran na, yan ang gawain ng mga adik...
hindi ko alam, basta bigla na lang dumating ng walang sabi sabi... parang kabute na tumubo na lang sa kili kili ng hindi naliligo...
pero tulad ng kabuti, at tulad ng lahat ng bagay. meron kang makukuha, mapipitas. maganda man o panget, meron kang pakikinabangan... kahit papaano... problema, kasarapan. may makukuha ka o kahit na sa pinaka sira ulong tao sa buong mundo o pinaka gago manat sa pinaka matalino..meron at meron, nasa iyo nlng kung mumulat ka sa binibigay nila o pipikit na lang kesa dumugo ang ilong mo.
hindi ako magaling gumawa ng mga desisyon... masaklap. kasi laging sablay. ang pangit nga kasi madalas din na hindi ako maka hindi o hindi ako maka oo. mahirap kasi minsan naiipit ka ng hindi oras.
wala na yung kuting ng pusa namin, inalis na sa bahay dahil malupit mag dumi... dinala sa kung saan mang lugar ni inay. kailangan din kasi at alam ko namang nag alala lang siya. pero sa huli, lahat malungkot, kahit na yung mismong nanay ng mga kuting malungkot at naghihintay na baka nag laro lang at babalik ang mga ito pero hindi pala. sa huli, kahit na panalo eh parang mali din ang pakiramdam. wala na ang mga nagkakalat na kuting pero masaya sana silang pagmasdan kapag naglalaro, kahit papaano pang tanggal ng pagod sa mga bagay bagay sa araw araw.
lugi ka kapag wala kang laban, kahit na mag sumamo ka pa sa buong mundo na may gusto kang gawin o ayaw ma pahiwalay, lugi ka kapag ang mga taong pumapalibot sa iyo ay walang pakialam at ang concern lang ay ang mga sarili nilang alam, ganyan tumatakbo ang mundo, kung wala ka, wala kang palag sa gagawin sa iyo ng tadhana, wala kang palag sa mga bagay bagay at saka mo matatawag ang buhay na hindi fair. totoo, hindi talaga patas ang buhay, wala kang laban sa kawalan na kalaban mo simula pa lang nung pinanganak ka, kalungkutan, pighati, pasakit, saya, magaan. dumadaan yan, minsan sabay sabay, minsan isang malaking dagok, minsan akala mo hindi ka na makakabawi. minsan totoo, at minsan hindi. may laban ka man o wala, kung isa ka sa mga kilala o para kang kulangot sa tabi na pinahid sa pader. minsan mas gugustuhin mo pang malunod sa isang mundo ng panaginip at mamuhay na lang duon ng panghabang buhay, pero wala kang magawa dahil sa isang araw eh magigising ka na lang. minsan sa malungkot na parte ng panaginip at minsan naman sa masaya na parte. minsan lugi talaga, ang inaasahan ay hindi natutupad at ang hindi inaasahan ang lalabas. san ka ba talaga lulugar? magpapakabaliw sa tabi o lalaban ng sabayan kahit na hindi mo sigurado ang kakalabasan at sa huli, lugi at uuwi kang luhaan. lahat may hinahanap, mga bagay na hindi mahanap o kaya nman eh hindi talaga nagpapahanap. may nagsusumamo at naghahanap ng katarungan sa bagay na ipinaglalaban pero sa huli kahit na sabihing nakuha na nila ang hustisya, kulang pa rin. hustisya, isang salita na marami ang kahulugan, pwedeng totoo. at pwedeng hindi. mapapaiyak ka kapag wala nito [sabi ng iba] pero mapapaiyak ka kapag meron nito. lagi kang may choices, hindi parang kape kung hindi sa lahat ng bagay, papasa ka o babagsak. pagsigurado ka ng babagsak, babagsak ka ba ng todong todo o babagsak ng konti lang. pupunta ka ba sa kanan o sa kaliwa. may pagpipilian ka pero nakapikit ka kapag pumili, isa lang ang nakikita mo pero hindi mo pa nakikita ang isa. mahirap o madali, nabubuhay ka, dahil nandyan ka na. kung gusto mong magpakamatay, o mabuhay. kung gusto mong pumili o hindi. gusto mong magmukmok o hindi. hindi man o oo, lugi ka man o hindi, magulo man o maayos. buhay ka, humihinga, natutulog at nananaginip.
minsan mas ramdam mo na totoo ka kapag natutulog, mas masarap dahil parang isang tv na nakikita mo ang sarili. minsan kailangan mong pagtuunan na pag gising ka ay hindi totoo ang lahat at pag nananaginip ka ay minsan totoo... nasaraduhan lang ng tinatawag na 'standards' ang buhay at pananaw. malay mo baka ang totoong mundo ay ang panaginip at nabubuhay lang tayo sa kasinungalingan kapag gising. o baliktad. maraming posibilidad na sarado ang utak ng tao sa mga bagay na ito
.
kailangan ko ng bumalik sa tunay na mundo.
hindi gaanong madali pero totoo... -_-
Sunday, August 3, 2008
paano
ano kaya ang iba ng mga taong iba ang suot, iba itsura, iba ang amoy? ano ang pinagkaiba nila sa mga taong maayos ang suot, mapera, mabango? sa pisikal na anyo, marami, pero bakit lagi na lang na kailangang husgahan? bakit kailangang laitin, at lalo pang ibagsak? pag nasira ang ulo mo at tumabay o tumgenga sa tabi ng daan. maging madumi, mabaho? marami ang mandidiri, porke sira ang ulo, baka daw masaktan sila, baka may gawin silang iba sa iyo. takot silang madumihan o takot silang tumingin.
kailangan ba laging tama sa lugar, kung baga, right place at the right time. kailangan daw ng timing sa lahat ng bagay, set priorities. kaso ang labo kung walang sense of timing ang gagawa. paano kung hindi ka makadetermine ng right time at right place.
paano kung?
paano o baka sakali?
paano kaya..
minsan lugi ang tao, kahit na anong gawin eh mali, kahit anong gawin, pangit sa mata ng mga tao.
pero may laban, depende sa tao kung lalaban siya o hindi...
kaso nakakatamd.
paano nga kaya?
kailangan ba laging tama sa lugar, kung baga, right place at the right time. kailangan daw ng timing sa lahat ng bagay, set priorities. kaso ang labo kung walang sense of timing ang gagawa. paano kung hindi ka makadetermine ng right time at right place.
paano kung?
paano o baka sakali?
paano kaya..
minsan lugi ang tao, kahit na anong gawin eh mali, kahit anong gawin, pangit sa mata ng mga tao.
pero may laban, depende sa tao kung lalaban siya o hindi...
kaso nakakatamd.
paano nga kaya?
Tuesday, July 29, 2008
therefore
katulad ng blog bago dito. wag mo na sigurong basahin kasi wala ka namang mapupulot. [isa pa sa mga basura]
bakit ba may pera? isang piraso ng silver [actually hindi siya puro] o mga papel na may mukha ng mga namatay na tao, may numero, may kulay. pero kung tutuusin eh isang piraso ng papel na drinowingan... kung dadaan sa subject na logic namin, it's the same.
papel din yan.
pero ang galing no, kasi marami kang magagawa pera, makakabili ka ng gamit, kailangan, pagkain, minsan kaibigan daw at tao. nakasalalay din minsan yung kung kailan ka mamamatay, kung may sakit ka n nakamamatay, pag mahirap ka, wala kang laban.
mahirap at mayaman, mga estado ng buhay na kung san eh tinitimbang sa pamamagitan ng simpleng papel. hindi ka makakapg aral kapag wala kang pera, hindi ka makakapunta sa paroroonan pag wla kang pera [maliban na lang kung masipag kang maglakad, may mararating ka kahit papaano]. marami talagang tinitimbang gamit ang papel na yan, minsan pati pagkatao na ng isang tao, nakasalalay na sa pera.
wala tayong magagawa, siguro yun ang uso. pera ang in, out ang tunay na sarili.
pag wala kang pera, hindi ka makakabili ng matitinong damit. dito nababase ang apperance ng isang tao, pag mabaho ka, pag gusgusin ka, wala ka ding bawi sa mga taong kabaliktaran mo na sige lang ang paghuhusga sa iyo.
kung titignan, magulo ang lahat, kanya kanya, at may mga nanggagago at may nag papagago at may pinanganak na yata talaga na gago.
therefore sa panahon ngayon, nababase ang pagkatao at estado mo sa buhay sa pamamagitan ng matinong damit at maraming pera.
kaya gusto ko simple lang ang lahat para kahit papaano, low profile, at hindi mapapansin ng iba.
ang tanong na lang dyan para sa iba eh, bakit ka magsusuot ng kagalang galang kugn hindi mo naman mapaninidigan.
bakit ba may pera? isang piraso ng silver [actually hindi siya puro] o mga papel na may mukha ng mga namatay na tao, may numero, may kulay. pero kung tutuusin eh isang piraso ng papel na drinowingan... kung dadaan sa subject na logic namin, it's the same.
papel din yan.
pero ang galing no, kasi marami kang magagawa pera, makakabili ka ng gamit, kailangan, pagkain, minsan kaibigan daw at tao. nakasalalay din minsan yung kung kailan ka mamamatay, kung may sakit ka n nakamamatay, pag mahirap ka, wala kang laban.
mahirap at mayaman, mga estado ng buhay na kung san eh tinitimbang sa pamamagitan ng simpleng papel. hindi ka makakapg aral kapag wala kang pera, hindi ka makakapunta sa paroroonan pag wla kang pera [maliban na lang kung masipag kang maglakad, may mararating ka kahit papaano]. marami talagang tinitimbang gamit ang papel na yan, minsan pati pagkatao na ng isang tao, nakasalalay na sa pera.
wala tayong magagawa, siguro yun ang uso. pera ang in, out ang tunay na sarili.
pag wala kang pera, hindi ka makakabili ng matitinong damit. dito nababase ang apperance ng isang tao, pag mabaho ka, pag gusgusin ka, wala ka ding bawi sa mga taong kabaliktaran mo na sige lang ang paghuhusga sa iyo.
kung titignan, magulo ang lahat, kanya kanya, at may mga nanggagago at may nag papagago at may pinanganak na yata talaga na gago.
therefore sa panahon ngayon, nababase ang pagkatao at estado mo sa buhay sa pamamagitan ng matinong damit at maraming pera.
kaya gusto ko simple lang ang lahat para kahit papaano, low profile, at hindi mapapansin ng iba.
ang tanong na lang dyan para sa iba eh, bakit ka magsusuot ng kagalang galang kugn hindi mo naman mapaninidigan.
Monday, July 28, 2008
i dunno...
warning!
hindi para sa tamad magbasa... so kung tinatamad ka ngayon palang at sa tingin mo walang patutunguhan ang pagbabasa mo nito [ na wala naman talaga ]...
gumawa ka na lang ng ibang pakipakinabang. tulad ng pagtingin sa kawalan hanggang magluha ang mata mo
-_-
gabi na at bukas pa rin ang mga mata ko, kelangang magsipag kahit na ayaw sumunod ng sariling katawan, sa pag aaral ng engineering na aminado akong napasubo lang, hindi ko pinagplanuhan pero isang araw, namulat na lang ako na eto na, 3rd year na pala ako
napalaban na wala akong dala kung hindi isang bolpen na walang laman. lugi! naguumpisa na ang ratratan, ito ako nakayupyop sa isang tabi. takot sa mga pwedeng mangyari.
tagal ko na ring hindi na kapag blog, maswerte na ako, kasi nakabili na kami ng cpu, back on the track na sa pag boblog kahit papaano, teka lang
weyt
para san ko nga pala ginagawa to?
actually hindi ko alam, basta dinadatnan na lang ng topak sa pagsusulat, kung sana ganito nlng ang pag aaral, kahit papaano, makakasuntok ako kahit isa. eh ang kaso mo, labanan ng utak sa pagkalkula ng mga numerong hindi ko alam kung saan ang patutunguhan. nagsosolve ka ng mga problema na ang mga nakaharap sa iyo ay mga loko lokong letra na sinasabi eh 'pangalan ng mga numero'. mag dederive, maghahanap ng voltage, maghahanap kung saan ipapasak ang germanium na diode, isosolve ang voltage ripple, mag iintegrate, maghahanap ng general solution, at kung ano ano pang mga kalokohan na hanggang ngayon eh natataranta at wala pa rin akong alam sa mga pangyayari. ang lupet ng buhay na pinasukan ko, malupit! kasi, umabot ako sa lagay na ito ng hindi ko alam ang nangyayari, kahit papaano, nakakapasa, walang joe, pero hindi ko lang alam kung hanggang saan ang chamba ko. sabi nila, konti nlng daw, oo nga naman, konti nlng kasi 3rd year na ako, konting paghihirap nlng gragraduate na ako. sabi ng iba pero hindi nanggaling sa akin. lakas ng fighting spirit ang kaso mo, hindi ako yung may fighting spirit. sila para sa akin at hindi ako para sa sarili ko.
gusto kong kurso, may linya sa pagdodrowing, kahit paano may math din [pero hindi kasing saklap ng sa engineering], o kaya pagsusulat. wala akong laban sa pinasukan ko, basta ang alam ko gumigising ako sa umaga, naliligo, kumakain, umaalis at pumapasok. araw-araw. linggo-linggo hanggang umabot sa taon, hanggang ngayon.
pero hindi ko alam, bigla na lang nawalang ng gana sa lahat, pakiramdam ko babagsak ako ng hindi bababa sa 2-3 na casualties. tsktsk. hindi ko alam kung saan ko huhugutin ung hinahanap kong gana sa ginagawa ko. nagkakandaletse letse na nga ako eh. seryosong walang joke.,. mahirap, pero kinakaya ko... sana kayanin ko. hindi ako pessimistic pero ang hirap talaga eh. minsan mumulat ka nlng na imbis na excited kang pumasok eh, ang linyang lalabas sa bunganga mo eh 'putek na yan? papasok nanaman ako?'.
ang ibang mga tao, gustong gusto na pumasok sa eskwela, totoo nga siguro, na hindi mo talaga alam ang gusto mo, magiiba rin ung mga pinapangarap mo o visions mo pagdating ng panahon. kung ano ang wala ka, yun ang hahanapin mo. kung hindi ka makapasok sa kolehiyo, papangarapin mo na makatapos ka ng kolehiyo, pero ang iba pag nasa kolehiyo ka na, ayaw ng pumasok. mahirap eh. minsan masaya, pero pag nageexam, maraming asayment, nagpupuyat ka. bumabagsak ka, hindi na masaya
masasabi ba na masaya na ang isang tao kapg ngumingiti? pag tumatawa? o pag humahalakhak ng walang kapararakan hanggang sa ito ay umiyak? siguro, depende na lang sa tumitingin, makikita mo naman na masaya ang isang tao kapag nakita mo,., pero lagi lang natatandaan na hindi porke masaya ka sa labas ay masaya ka sa loob.
mag aaral pa ako sa mechanics kahit na alam ko na wala ring patutunguhan ito.
ngayon natandaan ko na ang silbe ng blog ko!
tapunan ng mga walang kwentang iniisip, basurahan, hindi ko alam kung may pupulot, hindi ko alam kung itatapon ulit.
labasan ng mga kung ano ano... ng walang pakialam ang ibang tao...
sa akin lang.
hindi mo iisipin ang ibang tao habang sinusulat mo, kung hindi, iisipin mo kung ano ang nasa isip mo. wala kang pakialam kung ulit lang. basta kahit papaano.
marunong kang magisip. kahit na walang koneksyon...
hindi para sa tamad magbasa... so kung tinatamad ka ngayon palang at sa tingin mo walang patutunguhan ang pagbabasa mo nito [ na wala naman talaga ]...
gumawa ka na lang ng ibang pakipakinabang. tulad ng pagtingin sa kawalan hanggang magluha ang mata mo
-_-
gabi na at bukas pa rin ang mga mata ko, kelangang magsipag kahit na ayaw sumunod ng sariling katawan, sa pag aaral ng engineering na aminado akong napasubo lang, hindi ko pinagplanuhan pero isang araw, namulat na lang ako na eto na, 3rd year na pala ako
napalaban na wala akong dala kung hindi isang bolpen na walang laman. lugi! naguumpisa na ang ratratan, ito ako nakayupyop sa isang tabi. takot sa mga pwedeng mangyari.
tagal ko na ring hindi na kapag blog, maswerte na ako, kasi nakabili na kami ng cpu, back on the track na sa pag boblog kahit papaano, teka lang
weyt
para san ko nga pala ginagawa to?
actually hindi ko alam, basta dinadatnan na lang ng topak sa pagsusulat, kung sana ganito nlng ang pag aaral, kahit papaano, makakasuntok ako kahit isa. eh ang kaso mo, labanan ng utak sa pagkalkula ng mga numerong hindi ko alam kung saan ang patutunguhan. nagsosolve ka ng mga problema na ang mga nakaharap sa iyo ay mga loko lokong letra na sinasabi eh 'pangalan ng mga numero'. mag dederive, maghahanap ng voltage, maghahanap kung saan ipapasak ang germanium na diode, isosolve ang voltage ripple, mag iintegrate, maghahanap ng general solution, at kung ano ano pang mga kalokohan na hanggang ngayon eh natataranta at wala pa rin akong alam sa mga pangyayari. ang lupet ng buhay na pinasukan ko, malupit! kasi, umabot ako sa lagay na ito ng hindi ko alam ang nangyayari, kahit papaano, nakakapasa, walang joe, pero hindi ko lang alam kung hanggang saan ang chamba ko. sabi nila, konti nlng daw, oo nga naman, konti nlng kasi 3rd year na ako, konting paghihirap nlng gragraduate na ako. sabi ng iba pero hindi nanggaling sa akin. lakas ng fighting spirit ang kaso mo, hindi ako yung may fighting spirit. sila para sa akin at hindi ako para sa sarili ko.
gusto kong kurso, may linya sa pagdodrowing, kahit paano may math din [pero hindi kasing saklap ng sa engineering], o kaya pagsusulat. wala akong laban sa pinasukan ko, basta ang alam ko gumigising ako sa umaga, naliligo, kumakain, umaalis at pumapasok. araw-araw. linggo-linggo hanggang umabot sa taon, hanggang ngayon.
pero hindi ko alam, bigla na lang nawalang ng gana sa lahat, pakiramdam ko babagsak ako ng hindi bababa sa 2-3 na casualties. tsktsk. hindi ko alam kung saan ko huhugutin ung hinahanap kong gana sa ginagawa ko. nagkakandaletse letse na nga ako eh. seryosong walang joke.,. mahirap, pero kinakaya ko... sana kayanin ko. hindi ako pessimistic pero ang hirap talaga eh. minsan mumulat ka nlng na imbis na excited kang pumasok eh, ang linyang lalabas sa bunganga mo eh 'putek na yan? papasok nanaman ako?'.
ang ibang mga tao, gustong gusto na pumasok sa eskwela, totoo nga siguro, na hindi mo talaga alam ang gusto mo, magiiba rin ung mga pinapangarap mo o visions mo pagdating ng panahon. kung ano ang wala ka, yun ang hahanapin mo. kung hindi ka makapasok sa kolehiyo, papangarapin mo na makatapos ka ng kolehiyo, pero ang iba pag nasa kolehiyo ka na, ayaw ng pumasok. mahirap eh. minsan masaya, pero pag nageexam, maraming asayment, nagpupuyat ka. bumabagsak ka, hindi na masaya
masasabi ba na masaya na ang isang tao kapg ngumingiti? pag tumatawa? o pag humahalakhak ng walang kapararakan hanggang sa ito ay umiyak? siguro, depende na lang sa tumitingin, makikita mo naman na masaya ang isang tao kapag nakita mo,., pero lagi lang natatandaan na hindi porke masaya ka sa labas ay masaya ka sa loob.
mag aaral pa ako sa mechanics kahit na alam ko na wala ring patutunguhan ito.
ngayon natandaan ko na ang silbe ng blog ko!
tapunan ng mga walang kwentang iniisip, basurahan, hindi ko alam kung may pupulot, hindi ko alam kung itatapon ulit.
labasan ng mga kung ano ano... ng walang pakialam ang ibang tao...
sa akin lang.
hindi mo iisipin ang ibang tao habang sinusulat mo, kung hindi, iisipin mo kung ano ang nasa isip mo. wala kang pakialam kung ulit lang. basta kahit papaano.
marunong kang magisip. kahit na walang koneksyon...
Tuesday, June 24, 2008
wala na sira na yata buhay ko
paano kapag wala nang natira?
kahit self esteem
wala na ring gana.
tamad na akong pumasok
tamad na akong maglaro
medyo nakakasawa na rin
hindi naman talaga masaya.
wala din naman akong magawa sa ganitong buhay
nagsasabi na ako na hirap na ako
wala namang nakikinig
hindi lang alam ng iba kung gaano kahirap.
kelangan ko na yatang magpatingin sa psychiatrist
kahit self esteem
wala na ring gana.
tamad na akong pumasok
tamad na akong maglaro
medyo nakakasawa na rin
hindi naman talaga masaya.
wala din naman akong magawa sa ganitong buhay
nagsasabi na ako na hirap na ako
wala namang nakikinig
hindi lang alam ng iba kung gaano kahirap.
kelangan ko na yatang magpatingin sa psychiatrist
Sunday, June 22, 2008
titleless
lost in certain uncertainties.
i don't know what to do...
now i'm lost
i simply don't know what to do
hindi ako emo
bahala ka nang mag judge
iba ang sinasabi ng ibang tao sa mga kaya nilang gawin. iba din ang kaya mong gawin kaysa sa sinasabi mo.
lahat daw may kayang gawin... eh paano kung wala kang self esteem at wala kang bilib sa sarili mo dahil sa samutsaring pinagbabatao sa iyo ng mga taong nasa paligid mo?
paano kung ang pangarap mo na lang eh ang hindi gumising ng isang araw at malaman pala na may nag aalala sa iyo...
na pag nawala ka eh may iiyak...
may dadalaw at may manghihinayang.
i don't know what to do...
now i'm lost
i simply don't know what to do
hindi ako emo
bahala ka nang mag judge
iba ang sinasabi ng ibang tao sa mga kaya nilang gawin. iba din ang kaya mong gawin kaysa sa sinasabi mo.
lahat daw may kayang gawin... eh paano kung wala kang self esteem at wala kang bilib sa sarili mo dahil sa samutsaring pinagbabatao sa iyo ng mga taong nasa paligid mo?
paano kung ang pangarap mo na lang eh ang hindi gumising ng isang araw at malaman pala na may nag aalala sa iyo...
na pag nawala ka eh may iiyak...
may dadalaw at may manghihinayang.
Wednesday, June 18, 2008
unibersidad
i lab you... yan ang madalas na sinasabi ng magsingirog... kasama niyan ang mga tawagan nila tulad ng sampaloc at panis na gatas... yung mga tipong pangtandem na tawagan. kanya kanyang labidabs at pakikipaglampungan yan sa daan para sabihin na swit silang dalawa at pwede ng langgamin... yang ang nakikita ko sa bus, daan, at sa marami pang lugar... malufet. basta kanya kanyang taguan ng mga baho yan.... observant lang ako dahil wala naman akong alam sa mga bagay na katulad niyan, kahit saan naman ata eh wala akong alam.
tatawa, makikinig, may magjojoke, may mangbabara, may manghuhuli ng long hair, may mangaasar pag bagong gupit ka
magaaral, tatambay, maglalaro, kakain, iidlip sa library, tutulog sa classrum...
may matanda, may bata, may abnormal, at may mukhang ewan, may mga seryosong scholars, may seryosong prof. at marami din ang hindi sumeseryoso sa mga taong katulad nun.
may nagboboard, may bedspace, may uwian kahit sa sulu pa nakatira. at may nalalate kahit na sa tabi lang ng unibersidad.
may pumupuntang computer shop para mag research, may pumupunta dun para mag laro at may ibang merong sariling computer sa bahay at may laptop pa.
may mayaman, may mahirap pa sa daga, may magandang dinudumog ng tao at may mga panget na minsan eh naaapakan pa sa paa....
may mga groupies, may mga misfits at merong mga misfits na nasa groups...
may astig, may emo, may rakista, at may mga simple lang.
lahat dumadaan sa hirap, lahat dumadapa kapag hirap na. may mga kumakaya at may mga kakayanin. may hirap pero ngumingiti. at may ngumingiti para matakpan ang hirap... may kulang ang budget at may sobra sobra... may pinagpala dahil sa lahat ng grasya ay nasakanila at may hindi mga pinalad. may mga kumpleto araw kapag nakita crush nila at meron mga taong hindi kumpleto ang sem at magkakacancer pag hindi nakapagbagsak ng estudyante. meron din na nagiging kaibigan ng mga estudyante.may working student at meron din na tambay lang. minsan nagaaral. at minsan hindi. may malakas ang boses at meron ding saksakan ng hina. may magaling at may talunan.
lahat niyan nasa university... oo... nakikita ko eh.. malikut lang mata ko... pero mas marami pa akong nakita keysa sa entrance lang na ginagawang exit...
totoo pero medyo sinungaling din..
medyo malinaw
pero sa huli malabo pala
---- good things happen to those who wait.
tatawa, makikinig, may magjojoke, may mangbabara, may manghuhuli ng long hair, may mangaasar pag bagong gupit ka
magaaral, tatambay, maglalaro, kakain, iidlip sa library, tutulog sa classrum...
may matanda, may bata, may abnormal, at may mukhang ewan, may mga seryosong scholars, may seryosong prof. at marami din ang hindi sumeseryoso sa mga taong katulad nun.
may nagboboard, may bedspace, may uwian kahit sa sulu pa nakatira. at may nalalate kahit na sa tabi lang ng unibersidad.
may pumupuntang computer shop para mag research, may pumupunta dun para mag laro at may ibang merong sariling computer sa bahay at may laptop pa.
may mayaman, may mahirap pa sa daga, may magandang dinudumog ng tao at may mga panget na minsan eh naaapakan pa sa paa....
may mga groupies, may mga misfits at merong mga misfits na nasa groups...
may astig, may emo, may rakista, at may mga simple lang.
lahat dumadaan sa hirap, lahat dumadapa kapag hirap na. may mga kumakaya at may mga kakayanin. may hirap pero ngumingiti. at may ngumingiti para matakpan ang hirap... may kulang ang budget at may sobra sobra... may pinagpala dahil sa lahat ng grasya ay nasakanila at may hindi mga pinalad. may mga kumpleto araw kapag nakita crush nila at meron mga taong hindi kumpleto ang sem at magkakacancer pag hindi nakapagbagsak ng estudyante. meron din na nagiging kaibigan ng mga estudyante.may working student at meron din na tambay lang. minsan nagaaral. at minsan hindi. may malakas ang boses at meron ding saksakan ng hina. may magaling at may talunan.
lahat niyan nasa university... oo... nakikita ko eh.. malikut lang mata ko... pero mas marami pa akong nakita keysa sa entrance lang na ginagawang exit...
totoo pero medyo sinungaling din..
medyo malinaw
pero sa huli malabo pala
---- good things happen to those who wait.
Tuesday, June 17, 2008
... tutong ...
sabog ako, nagaalangan, at mukhang sa lagay kong ito walang patutunguhan. seryoso na parang nanggagago.
may tumama yata sa aking sakit eh. hindi ko alam kung katam o talagang pag kasira lang ng tuktok.
bata palang ako nag aaral na ako, 2 years sa pre, 6 sa elem, 4 sa highschool at ngayon sa college. nag aaral pumapasok, e.c.e ang course ko. mahilig akong magdrowing, mag-imagine at magsulat kaya hindi ko ngayon makita ang logic ng pagpasok ko sa ece? kuryente, maraming math... seryosong nagaalangan ako ngayon sa course na kinuha ko. gusto kong magshift pero hindi naman pwede kasi wala naman kaming pera. lugi ka talaga kapag mahirap ka, lalu na ngayon. kung sa langaw eh langaw ka na dumadapo lang sa tae at hindi sa pagkain sa loob ng 5 star restaurant. hirap ka dahil walang pambili ng gamit, hirap ka dahil minsan kulang pamasahe, mahirap kasi nga mahirap nga eh.
sa tingin ng tao, maayos ka, sa iba, gago ka, at sa iba wala lang talaga. kasi nabubuhay tayo sa mundo na ang sinusunod ng tao eh yung trip niya. kanya kanyang trip kung baga.
may tama, may mali. mahirap manimbang. hindi mo alam kung san ka sasama, hindi mo rin alam kung ano iniisip ng ibang tao sa iyo. mahirap minsang tumulong dahil baka sa ibang tao eh mali at ang mangurakot at magdamot ang tama. minsan bawala mag tapon sa daan, pero minsan pwede, pag walang nakakakita. eh ano ang pinagkaiba? iba ang tingin ng mahirap sa mahirap at iba din ang tingin ng mayaman sa mahirap. yung iba 2 yung tingin kasi duling.
paglumipat ka ng course pangit, minsan pag hindi ka lumipat ng course pangit parin.
umpisa palang ng 3 year. patiklop na ko, parang pumasok ako sa mundo na nung una eh kala ko kaya pero nilalamon na pala ako ng pakonti konti.
mahirap na walang inspiration. mahirap na limitado ang pera mo. pero kinakaya. hirap lang...
titiklop na ako ng pakonti konti. hindi alam ng iba pero ikaw. hindi ko din alam.
siguro nga chamba lang yung simula 1 year hanggang ngayon. parang nga nung pinanganak ako eh tsumachamba na ako.
nakakaiyak na hindi ka naman maiyak. asar ka na sa mundo pero tinatawanan ka parin. nagdadasal ka. umaasa. na sana kahit papaano eh kaya. hindi lang naman ako ang hirap kung hindi marami pa pero iba yung pakiramdam na sa iyo yung lahat ng sisi. malaking responsibilidad na masakit sa batok. tinitiklop na lang ang mata pero lumalaban. nakakataranta pero parang wala lang. hindi ko nga alam kung san patutunguhan ko eh. gusto ko lang eh simple pero ang ipinagpipilitan ng marami eh kumplikado. nakakaasar na sa iyo nakatutok lahat ng bungaga at nakatingin ang mata. wala kang kasama kung hindi ang kahihiyan na sasaluhin mo pag bumagsak ka. walang kang excuse. wala kang ibang sisisihin. hindi ko alam kung masasama ako dun sa tao eh balang araw eh walang napatunayan sa sarili at sa mundon tumatawa sa kanya. hindi ka takot tumawid sa ilalim ng truck kahit naka go. hindi ka takot na maglakad sa gitna ng daan kahit nakagreen ang stop light. hindi ka takot bumato ng mga biro kahit na sa likod ng ulo mo eh baka walang tumawa. hindi ka takot pumikit. hindi ako lumuluha kahit kailangan, minsan wala akong pakialam. minsan hindi ko alam kung ano ang ginagawa ko. parating nakatulala sa hangin...
takot ako na baka hindi ko alam ang gagawin ko. takot ako na baka hindi na ako makaramdam.
takot ako na wala akong magawa sa dikta ng buhay...
na hindi lumaban
kahit konti lang.
may tumama yata sa aking sakit eh. hindi ko alam kung katam o talagang pag kasira lang ng tuktok.
bata palang ako nag aaral na ako, 2 years sa pre, 6 sa elem, 4 sa highschool at ngayon sa college. nag aaral pumapasok, e.c.e ang course ko. mahilig akong magdrowing, mag-imagine at magsulat kaya hindi ko ngayon makita ang logic ng pagpasok ko sa ece? kuryente, maraming math... seryosong nagaalangan ako ngayon sa course na kinuha ko. gusto kong magshift pero hindi naman pwede kasi wala naman kaming pera. lugi ka talaga kapag mahirap ka, lalu na ngayon. kung sa langaw eh langaw ka na dumadapo lang sa tae at hindi sa pagkain sa loob ng 5 star restaurant. hirap ka dahil walang pambili ng gamit, hirap ka dahil minsan kulang pamasahe, mahirap kasi nga mahirap nga eh.
sa tingin ng tao, maayos ka, sa iba, gago ka, at sa iba wala lang talaga. kasi nabubuhay tayo sa mundo na ang sinusunod ng tao eh yung trip niya. kanya kanyang trip kung baga.
may tama, may mali. mahirap manimbang. hindi mo alam kung san ka sasama, hindi mo rin alam kung ano iniisip ng ibang tao sa iyo. mahirap minsang tumulong dahil baka sa ibang tao eh mali at ang mangurakot at magdamot ang tama. minsan bawala mag tapon sa daan, pero minsan pwede, pag walang nakakakita. eh ano ang pinagkaiba? iba ang tingin ng mahirap sa mahirap at iba din ang tingin ng mayaman sa mahirap. yung iba 2 yung tingin kasi duling.
paglumipat ka ng course pangit, minsan pag hindi ka lumipat ng course pangit parin.
umpisa palang ng 3 year. patiklop na ko, parang pumasok ako sa mundo na nung una eh kala ko kaya pero nilalamon na pala ako ng pakonti konti.
mahirap na walang inspiration. mahirap na limitado ang pera mo. pero kinakaya. hirap lang...
titiklop na ako ng pakonti konti. hindi alam ng iba pero ikaw. hindi ko din alam.
siguro nga chamba lang yung simula 1 year hanggang ngayon. parang nga nung pinanganak ako eh tsumachamba na ako.
nakakaiyak na hindi ka naman maiyak. asar ka na sa mundo pero tinatawanan ka parin. nagdadasal ka. umaasa. na sana kahit papaano eh kaya. hindi lang naman ako ang hirap kung hindi marami pa pero iba yung pakiramdam na sa iyo yung lahat ng sisi. malaking responsibilidad na masakit sa batok. tinitiklop na lang ang mata pero lumalaban. nakakataranta pero parang wala lang. hindi ko nga alam kung san patutunguhan ko eh. gusto ko lang eh simple pero ang ipinagpipilitan ng marami eh kumplikado. nakakaasar na sa iyo nakatutok lahat ng bungaga at nakatingin ang mata. wala kang kasama kung hindi ang kahihiyan na sasaluhin mo pag bumagsak ka. walang kang excuse. wala kang ibang sisisihin. hindi ko alam kung masasama ako dun sa tao eh balang araw eh walang napatunayan sa sarili at sa mundon tumatawa sa kanya. hindi ka takot tumawid sa ilalim ng truck kahit naka go. hindi ka takot na maglakad sa gitna ng daan kahit nakagreen ang stop light. hindi ka takot bumato ng mga biro kahit na sa likod ng ulo mo eh baka walang tumawa. hindi ka takot pumikit. hindi ako lumuluha kahit kailangan, minsan wala akong pakialam. minsan hindi ko alam kung ano ang ginagawa ko. parating nakatulala sa hangin...
takot ako na baka hindi ko alam ang gagawin ko. takot ako na baka hindi na ako makaramdam.
takot ako na wala akong magawa sa dikta ng buhay...
na hindi lumaban
kahit konti lang.
Sunday, June 15, 2008
the continuation...
ok nga naman din maging iba. iba manamit, iba umasta, iba... kung baga, ang gamit mo sa deodorant eh para sa leeg hindi sa kili-kili. hindi ka takot sumubok ng iba, hindi ka takot pero may sense na natatakot ka pero hindi naman pala.
nung bata ako, hindi ko ikinakahiyang nakatikim na ako ng kulangot, bata eh... sinubukan ko at parang nicotine na muntik na akong maadik, pero sa huli pinigilan ako ng magulang ko dahil ang sabi nila konti lang daw ang nutrtional values nito hindi tulad ng junk foods na maraming vitamin V (vetsin) at candy na sagana din sa vitamin A (asukal)...
mahilig akong maglaro, kumain, manood ng power rangers (hanggang ngayon), magtatakbo at kung ano ano pa... kaya naoperhan ako sa appendix. adik eh. kaya simula nun incomplete na ako. mahilig din akong magkulay ng libro nun, magdrowing at kung ano ano pa. ayus. hindi ko alam kung talent yun pero sa tingin ko hindi. gusto ko lang siyang gawin.
jack-of-all-trades. may pagka ako na parang hindi. maraming nadadaan sa tsamba at ang iba eh sa simpleng pagsunod. marunong ako ng maraming bagay simula noon. naaksidenteng natuto lang. pero ayus din.
mahirap na masarap maging iba, sa pananamit, paglakad at kung gusto mo na rin eh sa pagkain. masaya. ang bounderies mo lang eh yung mga taong nagdidikta sa iyo kung ano ang dapat mong gawin.... na hanggang ngayon eh nararanasan parin ng isang simpleng tao katuld ko. masarap daw mabuhay.
baka nga...
baka balang araw makisabay din ako sa usapang yan...
baka nga..
iba yung feeling pag yun yung iniisip mo
baka nga.
may ibang taong hindi nakakaintindi nito
baka nga
moooooooo...
galing sa dodo ng cow...
nung bata ako, hindi ko ikinakahiyang nakatikim na ako ng kulangot, bata eh... sinubukan ko at parang nicotine na muntik na akong maadik, pero sa huli pinigilan ako ng magulang ko dahil ang sabi nila konti lang daw ang nutrtional values nito hindi tulad ng junk foods na maraming vitamin V (vetsin) at candy na sagana din sa vitamin A (asukal)...
mahilig akong maglaro, kumain, manood ng power rangers (hanggang ngayon), magtatakbo at kung ano ano pa... kaya naoperhan ako sa appendix. adik eh. kaya simula nun incomplete na ako. mahilig din akong magkulay ng libro nun, magdrowing at kung ano ano pa. ayus. hindi ko alam kung talent yun pero sa tingin ko hindi. gusto ko lang siyang gawin.
jack-of-all-trades. may pagka ako na parang hindi. maraming nadadaan sa tsamba at ang iba eh sa simpleng pagsunod. marunong ako ng maraming bagay simula noon. naaksidenteng natuto lang. pero ayus din.
mahirap na masarap maging iba, sa pananamit, paglakad at kung gusto mo na rin eh sa pagkain. masaya. ang bounderies mo lang eh yung mga taong nagdidikta sa iyo kung ano ang dapat mong gawin.... na hanggang ngayon eh nararanasan parin ng isang simpleng tao katuld ko. masarap daw mabuhay.
baka nga...
baka balang araw makisabay din ako sa usapang yan...
baka nga..
iba yung feeling pag yun yung iniisip mo
baka nga.
may ibang taong hindi nakakaintindi nito
baka nga
moooooooo...
galing sa dodo ng cow...
Friday, June 13, 2008
ang kwento sa loob ng kaldero 1
simple lang naman talaga ako... eh ang kaso mo talagang magulo lang ang isip ko at dito ako nag bubunton ng galit ko sa mundo...
minsan nagtatanong ako ng mga bagay bagay... marami, nakakahilo, nakakasuka, at nakakatulili ng tenga.
nung bata ako, tinanong ako kung ano ang gusto ko sa buhay, at dahil sa mga bata eh hindi uso magsinungaling, ang sinagot ko... ung totoo. maniwala ka man o hindi, ang sinagot ko eh, basurero, policeman, o kaya farmers (hindi yung establishment sa cubao kung hindi sa bukid nagtatrabaho...) pinagtawanan ako, at ang masaklap niyan hindi ko sila maintindihan kung bakit. nakakaasar kasi hindi nila naiintindihan yung nasa-isip ko. simpleng malinis lang talaga ang pangarap kong trabaho hindi tulad ng ibang mga bata na ewan ko kung scripted na pinanganak na ang gusto doctor, nurse, architect, presidente at magnanakaw. hindi ko alam, ngayon ko lang napansin na medyo iba pala ako dahil yun ang nasa isip ko. totoo. hindi madaling maging ganoon dahil samusaring batikos na ang nakuha ko sa magulang ko at mga nasa amin. mali sa tingin ng iba, tama naman sa akin. nagkaroon ng conflict. sabi sa akin ng magulang ko, mangarap daw ako ng mataas. eh siraulo ako simula pa ng pinanganak ako. kaya ito ako ngayon. bata ako nun walang laban at talagang kailangan lang na makisabay sa agos ng buhay. kuto lang sa mundo ng mga matatandang tao... yun ako. kita mo yung significance? ako hindi...
mahirap pag naiiba ka lalo na kung parang kulangot ka lang.
(next time nlng time na ako sa internet shop)
minsan nagtatanong ako ng mga bagay bagay... marami, nakakahilo, nakakasuka, at nakakatulili ng tenga.
nung bata ako, tinanong ako kung ano ang gusto ko sa buhay, at dahil sa mga bata eh hindi uso magsinungaling, ang sinagot ko... ung totoo. maniwala ka man o hindi, ang sinagot ko eh, basurero, policeman, o kaya farmers (hindi yung establishment sa cubao kung hindi sa bukid nagtatrabaho...) pinagtawanan ako, at ang masaklap niyan hindi ko sila maintindihan kung bakit. nakakaasar kasi hindi nila naiintindihan yung nasa-isip ko. simpleng malinis lang talaga ang pangarap kong trabaho hindi tulad ng ibang mga bata na ewan ko kung scripted na pinanganak na ang gusto doctor, nurse, architect, presidente at magnanakaw. hindi ko alam, ngayon ko lang napansin na medyo iba pala ako dahil yun ang nasa isip ko. totoo. hindi madaling maging ganoon dahil samusaring batikos na ang nakuha ko sa magulang ko at mga nasa amin. mali sa tingin ng iba, tama naman sa akin. nagkaroon ng conflict. sabi sa akin ng magulang ko, mangarap daw ako ng mataas. eh siraulo ako simula pa ng pinanganak ako. kaya ito ako ngayon. bata ako nun walang laban at talagang kailangan lang na makisabay sa agos ng buhay. kuto lang sa mundo ng mga matatandang tao... yun ako. kita mo yung significance? ako hindi...
mahirap pag naiiba ka lalo na kung parang kulangot ka lang.
(next time nlng time na ako sa internet shop)
Friday, June 6, 2008
tirador ng kaning lamig
1990:
isang pagkakamaling isinilang ako sa mundong ibabaw... niluwa na ako ng lupa... akalain mo yun sawa na sa akin yung impyerno kaya ayus siningaw ako ng lupa...
1995:
<ang laki ng taong tinalon ano?>
yan ang natatandaan ko na pagkamulat ko ng ulirat... akalain mo iyun..sa span ng limang taon eh wala akong naintindihan kung hindi kain, tulog, laro, ligo, nood ng power rangers at pagtyaga sa mga pagkakataong walang ulam eh mang tomas lang ang sabaw sa kanin...
nasa elementary na ako nun... marunong nang sumagot na hindi pabalang sa mga guro, marunong magsulat ng A B C... marunong din magsalita ng malakas na A B C... at marunong mangopya... sa blackboard. wala pa akong kabalbalan na alam nung kung hindi malaro lang ng mag laro.
1996:
sa pagkakaalam ko (dahil hindi naman ako magaling umalala ng mga dates).... nag karoon ako ng appendicities... isang irregularity sa appendix... ayun naoperahan at natanggalan ng appendix. isang linggong walang kain at puro inum lang ng isang kutsaritang tubig... pagkatapos maconfine at pag dating ko sa bahay na inuupahan namin... may mga taong sumalubong sa akin at nagtatanong kung kamusta daw ako... parang celebrity o isang politiko na sa labas ng pangangamusta ay nagsasabi sa loob ng kanilang mga isip na "waw incomplete siya... buti buhay ka pa?"
umabsent ako sa iskul ng matagal tagal din pero sa awa ng diyos hindi ako nag repeat...
1997:
seven years old ako
<another super jump sa kadahilanan na hindi ko alam kung ano ang ilalagay ko dun>
2000:
millenium nun... masaya sa pagpasok ng Y2k... unang beses kong nagtry na mag paputok... nakakatakot. nakakaexcite. masaya. ibang feeling sa pagpasok ng bagong taon. ang saya saya ko masyado dahil sa isang achievement na sa wakas eh ang tapang ko na... pagsindi ng paputok sa kandilang nakatayo... sabay hagis... ayus!!! kumpleto na buhay ko... nakangiti din at nagsabi din ng welcome ang paputok...
"HAPPY NEW YEAR!"
-watusi
lahat yan pagkabata... actually ngayon bata parin ako... batang isip.. elementary ako niyan. masaya... wlang problema.
isang pagkakamaling isinilang ako sa mundong ibabaw... niluwa na ako ng lupa... akalain mo yun sawa na sa akin yung impyerno kaya ayus siningaw ako ng lupa...
1995:
<ang laki ng taong tinalon ano?>
yan ang natatandaan ko na pagkamulat ko ng ulirat... akalain mo iyun..sa span ng limang taon eh wala akong naintindihan kung hindi kain, tulog, laro, ligo, nood ng power rangers at pagtyaga sa mga pagkakataong walang ulam eh mang tomas lang ang sabaw sa kanin...
nasa elementary na ako nun... marunong nang sumagot na hindi pabalang sa mga guro, marunong magsulat ng A B C... marunong din magsalita ng malakas na A B C... at marunong mangopya... sa blackboard. wala pa akong kabalbalan na alam nung kung hindi malaro lang ng mag laro.
1996:
sa pagkakaalam ko (dahil hindi naman ako magaling umalala ng mga dates).... nag karoon ako ng appendicities... isang irregularity sa appendix... ayun naoperahan at natanggalan ng appendix. isang linggong walang kain at puro inum lang ng isang kutsaritang tubig... pagkatapos maconfine at pag dating ko sa bahay na inuupahan namin... may mga taong sumalubong sa akin at nagtatanong kung kamusta daw ako... parang celebrity o isang politiko na sa labas ng pangangamusta ay nagsasabi sa loob ng kanilang mga isip na "waw incomplete siya... buti buhay ka pa?"
umabsent ako sa iskul ng matagal tagal din pero sa awa ng diyos hindi ako nag repeat...
1997:
seven years old ako
<another super jump sa kadahilanan na hindi ko alam kung ano ang ilalagay ko dun>
2000:
millenium nun... masaya sa pagpasok ng Y2k... unang beses kong nagtry na mag paputok... nakakatakot. nakakaexcite. masaya. ibang feeling sa pagpasok ng bagong taon. ang saya saya ko masyado dahil sa isang achievement na sa wakas eh ang tapang ko na... pagsindi ng paputok sa kandilang nakatayo... sabay hagis... ayus!!! kumpleto na buhay ko... nakangiti din at nagsabi din ng welcome ang paputok...
"HAPPY NEW YEAR!"
-watusi
lahat yan pagkabata... actually ngayon bata parin ako... batang isip.. elementary ako niyan. masaya... wlang problema.
tinaya ako ni jemil... leche napilitan///
THINK BACK ON your 1st year in high school.
Let's see how much you remember and how much you regret.
What section were you?
120- kowalski
Who were your seatmates?
hindi ko na matandaan... basta mga bakal boy <pero nung mga panahon na iyon wala pa akong alam sa mga bansag sa mga estudyante...>
Still remember your english teacher?
si mam... bernardino.... kala ko nakalimutan ko na
What was your first class?
homeroom.... hahaha...
Who were your bestfriends?
sila paolo...
Who was your crush back then?
walang babae sa amin kaya wala pa na ka batch namin/ mga bata ang gusto ko tulad nila... camille prats... at ate luds at si madam auring... ayun
Made friends with the higher years?
sempre lalo na nung 3rd and 4th year.... ayeh... mga drafting boys
Had an admirer/s?
wala... walang baklang humahanga asa akin
How was your class schedule?
ayus naman pare-parehas ang pasok, pare-parehas ang uwi pero minsan talagang nalalate lang....
Made any enemies?
yung... wala naman... yata
Who was/were your favorite teacher/s?
si sr. aguilar... siya yung bukod tanging nakapag bato ng teachers table sa sobrang inis sa akin
drawing club...
Back then, do you always buy your lunch?
minsan lang ako bumili dahil walang mintis na nagbabaon ako... kaya naranasan kong matapunan ng ulam sa bag...
no match kayo dun...
pati bag sa sobrang high tech... kumakain
Were you a party animal?
hindi ako pumupunta sa mga party... pero animal ako simula nung pinanganak ako
Were you well known in your school?
hindi naman ako sikat....
Did you have close friends that were girls?
wala eh... gays nga wala asa ka pa na babae.
SKIP CLASSES?
hindi... except dun sa mga times na naeexcuse dahil sa mga pinapagawa sa akin... bait ko ho kaya nun<ubo>
Did you get suspended/expelled?
hindi.... mabait talaga ako nun
Can you sing the alma mater?
nung mga panahon na iyon oo... ngayon hindi na... kahit nga panatang makabayan hindi ko na alam eh...
What was your favorite subject?
shop practice at drafting
What was your school's full name?
Where did you go most often during breaks?
kung hindi sa futbol field. canteen. sa harap ng gym...
If you could go back in time and do it all over, would you?
gusto ko... ayus yun...
What other things do you remember most about 1st yr?
yung masaklap na private warning dahil sa late... at ang mga pamatay na field trip at marami pang iba.
<nakalimutan ko lang talaga>
Sunday, March 30, 2008
ting
Post the rules:
*Each blogger starts with ten random facts/habits about themselves.
*Bloggers that are tagged need to write on their own blog about their ten things and post these rules.
*At the end of your blog, you need to choose ten people to get tagged and list their names.
*Don't forget to leave them a comment telling them they're tagged, and to read your blog.
ten random facts or habits:
1. i like blogging but sadly ... sira ang pc ko kaya hindi makapagblog lagi
2. i like always to sit alone... solitude
3. i like to draw...
4. my ulitmate dream is to draw in a huge wall... to create a mural
5. i like to read books
6. i like to cook
7. i hate math but my course is b.s. electronics and communications engineering
8. i don't know the feeling of being inlove
9. ingat lagi sa akin kasi lagi akong may topak
10. mahilig akong magmura pero marami din ang hindi nakakaalam kung bakit nga ba... pero i try to stop cursing...
my victimes:hindi ko alam basta .,.,.
Saturday, March 22, 2008
ideology
ideologies fight their way to peoples minds... therefore resulting to numerous wars of same races... it becomes different in the way that people interpret it... love, sufferings, death... all comes in one's way... many are afraid and some are not..
mindsets create confusion... many don't know it...
changes are part human lives... death is the end and can be the start of something much better than life...
many of us store things leaving nothing for others...
like a painter said
pain goes away
but
beauty endures...
mindsets create confusion... many don't know it...
changes are part human lives... death is the end and can be the start of something much better than life...
many of us store things leaving nothing for others...
like a painter said
pain goes away
but
beauty endures...
Sunday, March 16, 2008
-_-
needing someone is like needing a parachute
if they aren't there at the time you reaaly needed them
chances are... you won't be needing them again
if they aren't there at the time you reaaly needed them
chances are... you won't be needing them again
Thursday, March 13, 2008
basag araw ko... kaya mong buuin?
basaga araw ko... actually simula pa kahapon... daming kamalasana ang mga nangyayari sa akin... haay., sabi nga ni jemil, kapag may mga time na minamalas ka, may time na seswertihin ka...
badtrip sobra mula sa bahay papuntang sul at pabalik ulit sa bahay., nakakafrustrate na ang lahat at wala nmn bumabawi. leche, naasar ako dahil talagang may mga taong insensitive... hindi ko rin sila masisisi dahil baka ganun din ako.,, nakakasama lang talga ng loob kapag laging sira ang araw mo, simula pag gising hanggang sa makatulog ka. minsan, mag hahanap ka ng kakampi o kahit na makikinig lang sa mga problema mo kaso mo... wala...
bdtrip sobra, durugista na talaga ang araw ko, pati ako wasted. maraming kailangang atupagin, kahit na hindi mo isipin eh mag sisiksik sa iyo ang mga problema... sa ayaw mo at sa hindi. hindi nga ako makabawi sa mga nangyayari...
nabasag araw ko at sana naman hindi na ito mabasag bukas... masaklap na yung 1 linggong kabadtripan... ayaw ko na... pls..
kaso... nagbabanta nanaman sa pagsikat ng araw na sumalubong sa akin ang isang panget na araw...haays!
Monday, March 10, 2008
droefheid
all i wish is to have a beat box so i can play it...
all i wish is for someone to understand... not scold at me...
all i wish i can ignore things but sadly i can't
all i wish for is simplicity
no asking more...
but asking for less
even those i know... knew nothing ...
all i wish is for someone to understand... not scold at me...
all i wish i can ignore things but sadly i can't
all i wish for is simplicity
no asking more...
but asking for less
even those i know... knew nothing ...
muerte en vivir, confusión del alma
sense... just in the midst of thinking that i have it, i have not...
grievance... nowadays it's all i have think of.
attention... always and never will. i wish i have that but no...
strong... opposite of it spells m-e.
straight thought... i wish that i have that...
stubborn... a damned life is always be.
talent. i wish i have. some said that it has saome said not even one.
acceptance... always given to everybody and yet nothing comes back...
Respect... a simple thought that i always wanted...
Love... Jailed After Manly Innocence and Endless for some reasons...
inspiration... Always There, Always...
distinction... a heartly lie that you are special
grievance... nowadays it's all i have think of.
attention... always and never will. i wish i have that but no...
strong... opposite of it spells m-e.
straight thought... i wish that i have that...
stubborn... a damned life is always be.
talent. i wish i have. some said that it has saome said not even one.
acceptance... always given to everybody and yet nothing comes back...
Respect... a simple thought that i always wanted...
Love... Jailed After Manly Innocence and Endless for some reasons...
inspiration... Always There, Always...
distinction... a heartly lie that you are special
consecutive having of things make someone softer not harder... destroys spirit and humanity inside a person...
a drop can hollow a rock...
a drop can hollow a rock...
Sunday, March 9, 2008
death eater
we talk do not talk death, we talk about life
we do not discuss the fullness of death but the fullness of life
we are so afraid of dying
death is not the only thing we fear in our lives
but as well fear of living...
we can be considered dead because thinking we lost,
but then it's a preparation...
the only thing left is faith
we are dead thinking about what will happen when we die.
we do not think how to die happily but how to live happily
but in the end we all end...
that is the thing that many of us doesn't want to discuss..
all wants to discuss life but not death
we do not discuss the fullness of death but the fullness of life
we are so afraid of dying
death is not the only thing we fear in our lives
but as well fear of living...
we can be considered dead because thinking we lost,
but then it's a preparation...
the only thing left is faith
we are dead thinking about what will happen when we die.
we do not think how to die happily but how to live happily
but in the end we all end...
that is the thing that many of us doesn't want to discuss..
all wants to discuss life but not death
Friday, March 7, 2008
backs
sense runs out of the forums of an ordinary mind
adjusting is always part of the life
and yet
some what
it seems to be abnormal
Monday, March 3, 2008
Thursday, February 28, 2008
lss...
pasan
Naglalakbay sa gitna ng dalampasigan
Minamasdan ang alon
Na humahampas sa nakaraan
Umihip ang hangin
Sa langit ako’y napatingin
Ulap ay sadyang kaydilim
Tila yata may bagyong parating
Bakit ka lumuluha?
Bakit nagtataka?
Akala mo ba, ika’y iniwan na?
Hindi, pasan kita
Hindi mo ba nakikita
Hindi ka na, sa akin ay luluha pa
Nasaan na ang tapang
At lakas ng ‘yong loob
Ngayo’y karuwagan na lang ba
Ang iyong sagot
Umihip ang hangin
Sa langit ako’y napatingin
Ulap ay sadyang kaydilim
Tila yata may bagyong parating
Bakit ka lumuluha?
Bakit nagtataka?
Akala mo ba, ika’y iniwan na?
Hindi, pasan kita
Hindi mo ba nakikita
Hindi ka na, sa akin ay luluha pa
Hindi ko naman hangad
Ang anumang bagay sa mundo
Ang tanging hinihiling ko lamang
Ay yakapin mo
At ngayon, pasan kita
Ngayon mo na makikita
Hindi ka na, sa akin ay luluha pa
At ngayon, pasan kita
Ngayon mo na makikita
Hindi ka na, sa akin ay luluha pa
Tuesday, February 12, 2008
sketch
all i wish. that more people will understand the real me
all i crave. acceptance like anyone else
all i cared. others instead of me
all i dreamed. a skill of flight to loosen ends, a simple form of escape
all i crave. acceptance like anyone else
all i cared. others instead of me
all i dreamed. a skill of flight to loosen ends, a simple form of escape
a simple dream. all is good; no worries
a wish. never been granted as always and forever
a time. i say sorry for those whom i have hurt in the things that i say
a chance. to dream that someday you will succeed
a wish. never been granted as always and forever
a time. i say sorry for those whom i have hurt in the things that i say
a chance. to dream that someday you will succeed
this time. no one accepts who i am
this place. a sanctuary where in i can be myself
this words. not coming from my nostrils but sincerely from inside
this body. in time i will depart but hoping to born a simple memory
this place. a sanctuary where in i can be myself
this words. not coming from my nostrils but sincerely from inside
this body. in time i will depart but hoping to born a simple memory
hatred. a feeling that no one can escape from
love. everybody is seeking, a glance from everybody's eyes
purity. even how clean, no body ever achieved.
imagination. lack in everybody, too old to dream.
love. everybody is seeking, a glance from everybody's eyes
purity. even how clean, no body ever achieved.
imagination. lack in everybody, too old to dream.
heart. always to be in someone else's
mind. it's a tool and neither of anybody's proper usage
hands. even so clean is full of dirt and when it's dirty, cleanliness achieved
eyes. defy everything present.
mind. it's a tool and neither of anybody's proper usage
hands. even so clean is full of dirt and when it's dirty, cleanliness achieved
eyes. defy everything present.
prospect. given by people, not everyone realizes
dream. neither day or night. gives something that some humans cannot achieve.
sound. brave nor coward. senseless and truthful
life. created. short hence long. not happy but not sad
dream. neither day or night. gives something that some humans cannot achieve.
sound. brave nor coward. senseless and truthful
life. created. short hence long. not happy but not sad
work. praying for living. created of the ended
drawing. can't words, no expression.
writing. peace more than one's head
walking. more than places to see but something hidden within.
drawing. can't words, no expression.
writing. peace more than one's head
walking. more than places to see but something hidden within.
Sunday, February 10, 2008
ako
staring off... hindi ko alam kung ano ang ilalagay ko ngayon sa blog pero merong certain urge to blog. kanina pa umaandar ang utak ko, ang daming iniisip tungkol sa mga bagay na pang-adik.
life, has it's own temptations. weird because it's signifies the "human-ness" of a person. kadalasan din na pangtakas ito sa mga bagay na nagawa mong mali. many people say "pasensya na, tao lang" pag natetempt at nagkakamali. that's the a realization in life nalagi nating tinatakasan. ang pagkakamali. many people play the roles of the so called "greater good". so what are the chances for doing such thing. basically i don't know, but they are willing to risk anyones life in jeopardy just to prove that it is for the "greater good", but in the end it lands to a reality that they are doing it for their own selfish ambitions. if life ends, where is someone going to go, purgatory, heaven, hell or in some place beyond human imagination. well, one things for sure. when i go to a place like that someday, i want to meet the divine creator. in this life. i've got so many questions to ask. i not need arguement but a talk. medyo batas ang pagkaka-construct ng words pero. it will make it a lot easier. hindi ako bossy. medyo nahihirapan lang talaga akong magexpress.
life is supposed to be life, but many makes it too hard to live in, many are pressuring themselves to work, therefore, creating money as there one true love. people now a days are making things too complicated but when they just, look more closely, it's too deng easy... well as time passes, much little people only realize that. life is supposed to be fun, and yet many people resist to be fun. just not everybody notices it. when everybody is hot headed and to stubborn to listen, all they do is to calm down cause being such doesn't give you any good.
why do i do this. why do i blog. i simply answer that..."i don't know".... when any other is fund of playing, studying, busting themselves on gym, cigars, and drinking. i am here, typing. stupid isn't it? pang gago lang... well everything has it's own reason at kadalasang kong sinasabi eh, kanya kanya lang talaga yan. this is what i am fund to do, i like to draw, like to think and i like to write. nanonood din ako ng tv , naglalaro pero dito lang talaga ako napapalagay.
all is talking about figures, grades etc. then they argue and they fight if some don't achieve what they want for them. intelligence is divided in many parts. kanya-kanyang katalinuhan yan. and sometimes passion makes it more better. many don't know that i write, as always many are judging me that i've got no substance. taong kanto. well i admit that, na talagang mukha akong taong kanto, nagmumura ako, maligalig, sabog, at hindi pumoporma. i speak na i am simple as eveybody sees. mas gusto kong simple ang lahat. noworries. and maybe that's the reason why many misunderstood me. hahaha, tagal ko nang alam na misunderstood ako pero ngayon ko lang nalaman kung bakit. sabog talga. well i am too stubborn. hahaha... sabog talaga. well may mga bagay akong hindi nagugustuhan pero ayus lang, kinakaya naman, mas maginhawa ang aking pakiramdam ngayon.
i've got a sketch pad, and not everyone is knowing it, kulangot. hahaha. tinatago ko kasi at lagi kong daladala ang kulangot na yon. pero hindi lang mga drawing ang laman nun kung hindi isa pang blog na laman ang extremities ko raised to 2. pero ayus naman, hindi lahat ang nakakaalam at hindi lahat ang nakapagbuklat nun. wala pang lima ang nakakalam nun. i've got a certain feeling that something is going to end. just don' t know what that is.
i am just contented not as everybody is. napakasimple lang ng mga pangarap ko. and some of it is not for myself but some common good. . . i live in so much virtues, that's why i am mostly staring through thin air.
life, has it's own temptations. weird because it's signifies the "human-ness" of a person. kadalasan din na pangtakas ito sa mga bagay na nagawa mong mali. many people say "pasensya na, tao lang" pag natetempt at nagkakamali. that's the a realization in life nalagi nating tinatakasan. ang pagkakamali. many people play the roles of the so called "greater good". so what are the chances for doing such thing. basically i don't know, but they are willing to risk anyones life in jeopardy just to prove that it is for the "greater good", but in the end it lands to a reality that they are doing it for their own selfish ambitions. if life ends, where is someone going to go, purgatory, heaven, hell or in some place beyond human imagination. well, one things for sure. when i go to a place like that someday, i want to meet the divine creator. in this life. i've got so many questions to ask. i not need arguement but a talk. medyo batas ang pagkaka-construct ng words pero. it will make it a lot easier. hindi ako bossy. medyo nahihirapan lang talaga akong magexpress.
life is supposed to be life, but many makes it too hard to live in, many are pressuring themselves to work, therefore, creating money as there one true love. people now a days are making things too complicated but when they just, look more closely, it's too deng easy... well as time passes, much little people only realize that. life is supposed to be fun, and yet many people resist to be fun. just not everybody notices it. when everybody is hot headed and to stubborn to listen, all they do is to calm down cause being such doesn't give you any good.
why do i do this. why do i blog. i simply answer that..."i don't know".... when any other is fund of playing, studying, busting themselves on gym, cigars, and drinking. i am here, typing. stupid isn't it? pang gago lang... well everything has it's own reason at kadalasang kong sinasabi eh, kanya kanya lang talaga yan. this is what i am fund to do, i like to draw, like to think and i like to write. nanonood din ako ng tv , naglalaro pero dito lang talaga ako napapalagay.
all is talking about figures, grades etc. then they argue and they fight if some don't achieve what they want for them. intelligence is divided in many parts. kanya-kanyang katalinuhan yan. and sometimes passion makes it more better. many don't know that i write, as always many are judging me that i've got no substance. taong kanto. well i admit that, na talagang mukha akong taong kanto, nagmumura ako, maligalig, sabog, at hindi pumoporma. i speak na i am simple as eveybody sees. mas gusto kong simple ang lahat. noworries. and maybe that's the reason why many misunderstood me. hahaha, tagal ko nang alam na misunderstood ako pero ngayon ko lang nalaman kung bakit. sabog talga. well i am too stubborn. hahaha... sabog talaga. well may mga bagay akong hindi nagugustuhan pero ayus lang, kinakaya naman, mas maginhawa ang aking pakiramdam ngayon.
i've got a sketch pad, and not everyone is knowing it, kulangot. hahaha. tinatago ko kasi at lagi kong daladala ang kulangot na yon. pero hindi lang mga drawing ang laman nun kung hindi isa pang blog na laman ang extremities ko raised to 2. pero ayus naman, hindi lahat ang nakakaalam at hindi lahat ang nakapagbuklat nun. wala pang lima ang nakakalam nun. i've got a certain feeling that something is going to end. just don' t know what that is.
i am just contented not as everybody is. napakasimple lang ng mga pangarap ko. and some of it is not for myself but some common good. . . i live in so much virtues, that's why i am mostly staring through thin air.
| What Aldren Thomas Means |
 |
Thursday, February 7, 2008
just finished a day
a day started as the sun rose. do the scheduled tasks. everything.
as always, people stab me for the things that they want for me. hating this so much want me to explode. i've got again my composture in thinking about things. atleast i am almost back.
the end of my sched in school. just, i felt a certain hapiness because at last after i got long hours of waiting for what's going to happen in my phil history grade. renz just poped up...
and now...
i don't know what i am going to put in here...
sa susunod na lang kapag hindi na ako gaanong sabog.
as always, people stab me for the things that they want for me. hating this so much want me to explode. i've got again my composture in thinking about things. atleast i am almost back.
the end of my sched in school. just, i felt a certain hapiness because at last after i got long hours of waiting for what's going to happen in my phil history grade. renz just poped up...
and now...
i don't know what i am going to put in here...
sa susunod na lang kapag hindi na ako gaanong sabog.
Wednesday, February 6, 2008
ash wednesday.
kakadating lang sa school. sobrang traffic at nakakaasar, pagod ka na nga tapos trapik pa tapos gutom ka pa... san ka pa. well kaya naman ako ginabi eh dahil 5:30 nag start yung mass tapos natapos ng 6:30 dahil sa sobrang daming tao ang naglalabas masok sa church para mag paabo sa noo. ayus.! kaya ayun nandito ako sa computer shop dahil gagawa pa ako ng reaction paper para sa logic... just justify kung pwede na "a person will love humanity but hate a single person" pwede nga ba...
just tiring pero sulit sa laugh trip. inireto ni mam erpelo si jemil kay carmela na crush naman ni...
tapos. ayun . sunod sunod na. sulet talaga. pagkatapos ng p.e. nagpunta na kami sa church na ang sabi eh 5 daw ang umpisa ng mass... as usual filipino time nga naman. 5:30 nag simula. ang tagal naming nakatayo, buong mass dahil puno na ang simbahan... parang bus, tayuan.
may iniwan na quote si father advincula... the priest na nasa giyera sa iraq dati. well. here it goes.
"if only some people live simply... it will let others simply live..."
which i think eh tama naman. no worries. so ayun nga.
pagod ang araw pero tuloy parin ang pag andar ng utak ko. hindi naman pinipilit pero gusto lang mag isip. sabogaloids nga ako...
many judge people. give them a chance to redeem themselves. pag umulit pa, hahaha... bahala ka sa buhay mo. tulad ko, magulo ako pero walng sense... wala talagang silbe...
kailangan ko na nag gumawa ng reflection paper.
may exam pa sa physics bukas.
meron akong pangarap... ang tumulog at hindi na gumising sa magandang panaginip...
but there's just one thing to remember..
you had been given a life (hindi ko alam kung tama yung gramming)
so try to live so hard... try to be happy....
life is not a bus that if you missed you can catch the other one...
this only ride once... so live as much as possible...
don't be afraid to live... and don't be afraid to be happy...
ah yeh!
just tiring pero sulit sa laugh trip. inireto ni mam erpelo si jemil kay carmela na crush naman ni...
tapos. ayun . sunod sunod na. sulet talaga. pagkatapos ng p.e. nagpunta na kami sa church na ang sabi eh 5 daw ang umpisa ng mass... as usual filipino time nga naman. 5:30 nag simula. ang tagal naming nakatayo, buong mass dahil puno na ang simbahan... parang bus, tayuan.may iniwan na quote si father advincula... the priest na nasa giyera sa iraq dati. well. here it goes.
"if only some people live simply... it will let others simply live..."
which i think eh tama naman. no worries. so ayun nga.
pagod ang araw pero tuloy parin ang pag andar ng utak ko. hindi naman pinipilit pero gusto lang mag isip. sabogaloids nga ako...
many judge people. give them a chance to redeem themselves. pag umulit pa, hahaha... bahala ka sa buhay mo. tulad ko, magulo ako pero walng sense... wala talagang silbe...
kailangan ko na nag gumawa ng reflection paper.
may exam pa sa physics bukas.
meron akong pangarap... ang tumulog at hindi na gumising sa magandang panaginip...
but there's just one thing to remember..
you had been given a life (hindi ko alam kung tama yung gramming)
so try to live so hard... try to be happy....
life is not a bus that if you missed you can catch the other one...
this only ride once... so live as much as possible...
don't be afraid to live... and don't be afraid to be happy...
ah yeh!
Tuesday, February 5, 2008
conversation ni chiz habang i.c.
cant express myself fully in the midst of other people, some tried to see what is inside that sketch pad that i am working on... and luckily they failed.
just isolating myself a bit but from time to time i am still checking out.
there are still many people who are judging me, i hate it. i am not good at judging at things even for a single person. so in that part i am not judging people.
at times i hate this life, i live almost freely in this space that i am typing this things, but after this, but to my own frigging life.
ang sama ng pakiramdam ko pero wala akong sakit. mahirap talagang iexplain ang ibang mga bagay. actions speak louder than words. mahirap lang talaga na gumagawa ka ng mga bagay na hindi mo gusto at kapag pumalya kasalanan mo pa. hindi nman ako nagpapakaemo pero eto ako ngayon. siguro dahil ito dun sa teenage crisis, crisis that parents should be attending and helping their son. haay naku...
can't do things that i want
can't cry
can't be stubborn
and all that i will do
pretend and burn myself to the things that people push me to.
all are looking at figures. looking at the future, preparing for it.
all prepare for hapiness for the future.
but then i ask someone, a seatmate about that. in time of copying note in calculus
"ei gusto mo ba yung ginagawa mo ngayon, gusto mo yung course mo"
seatmate answers in an unsecure tone "oo, bakit."
"bakit ka nag aaral ng e.c.e kung mas gusto mo na mag culinary arts?"
he answered now in a proud voice "naghahanda ako para sa kinabukasan ko, future na magiging magaan ang lahat. para maganda ang kita. at para sa future eh relax na lang ako."
napaisip ako ngayon,. tapos
"eh paano kung sabihin natin na hindi ka umabot sa future, yung pinaghahandaan mo?"
"eh bakit mo iniisip na mamamatay ka na? baliw ka talaga"
sabi ko "ipinapalagay ko nga na 'paano nga' kung hindi ka umabot sa future, bakit ang ibang tao, hindi naman nila alam na mamamatay na sila ah, naaksidente. wala na. hindi natin maaalis na baka bukas eh patay ka na diba, eh di hindi ka na naging masaya dahil ang iniiisip mo eh yung kita mo sa future?"
ngumiti na lang siya tapos, nakinig na sa prof na nagdidiscuss ng polar area. naramdaman ko na parang wala ata siyang maisagot kaya kumopya na lang ako ng notes. hindi ko alam kung nagiging pessimistic na ako pero sa tingin ko, hindi naman, may times siguro... hindi ko din alam basta thoughts and imaginations eh madaling dumadating sa akin, no one can force thoughts out of his/her mind.
nagdaan ang araw, sumikat ang araw, lumubog. tulad ng tao na pwedeng mawala sa isang iglap. maraming posibilidad. always got a choice, choice kung kelan ka magiging masaya.
people always burn themselves to money, power, and somethings. may mga hindi kumakain para makabili ng gustong bilhin. but then some people just forget how to become people. forget things that make them human. some becoming selfish and being inhuman. looking at looks, being greedy, materialistic and many more. forgeting the essence of life.
ang hirap talagang iexpress ang sarili. well, figures or not, medyo uso na rin ang pagtingin ng figures, grades to achievements. but then.
figures will give you... and improve you to...
a question that i can't express the answer.
it's up to you
just isolating myself a bit but from time to time i am still checking out.
there are still many people who are judging me, i hate it. i am not good at judging at things even for a single person. so in that part i am not judging people.
at times i hate this life, i live almost freely in this space that i am typing this things, but after this, but to my own frigging life.
ang sama ng pakiramdam ko pero wala akong sakit. mahirap talagang iexplain ang ibang mga bagay. actions speak louder than words. mahirap lang talaga na gumagawa ka ng mga bagay na hindi mo gusto at kapag pumalya kasalanan mo pa. hindi nman ako nagpapakaemo pero eto ako ngayon. siguro dahil ito dun sa teenage crisis, crisis that parents should be attending and helping their son. haay naku...
can't do things that i want
can't cry
can't be stubborn
and all that i will do
pretend and burn myself to the things that people push me to.
all are looking at figures. looking at the future, preparing for it.
all prepare for hapiness for the future.
but then i ask someone, a seatmate about that. in time of copying note in calculus
"ei gusto mo ba yung ginagawa mo ngayon, gusto mo yung course mo"
seatmate answers in an unsecure tone "oo, bakit."
"bakit ka nag aaral ng e.c.e kung mas gusto mo na mag culinary arts?"
he answered now in a proud voice "naghahanda ako para sa kinabukasan ko, future na magiging magaan ang lahat. para maganda ang kita. at para sa future eh relax na lang ako."
napaisip ako ngayon,. tapos
"eh paano kung sabihin natin na hindi ka umabot sa future, yung pinaghahandaan mo?"
"eh bakit mo iniisip na mamamatay ka na? baliw ka talaga"
sabi ko "ipinapalagay ko nga na 'paano nga' kung hindi ka umabot sa future, bakit ang ibang tao, hindi naman nila alam na mamamatay na sila ah, naaksidente. wala na. hindi natin maaalis na baka bukas eh patay ka na diba, eh di hindi ka na naging masaya dahil ang iniiisip mo eh yung kita mo sa future?"
ngumiti na lang siya tapos, nakinig na sa prof na nagdidiscuss ng polar area. naramdaman ko na parang wala ata siyang maisagot kaya kumopya na lang ako ng notes. hindi ko alam kung nagiging pessimistic na ako pero sa tingin ko, hindi naman, may times siguro... hindi ko din alam basta thoughts and imaginations eh madaling dumadating sa akin, no one can force thoughts out of his/her mind.
nagdaan ang araw, sumikat ang araw, lumubog. tulad ng tao na pwedeng mawala sa isang iglap. maraming posibilidad. always got a choice, choice kung kelan ka magiging masaya.
people always burn themselves to money, power, and somethings. may mga hindi kumakain para makabili ng gustong bilhin. but then some people just forget how to become people. forget things that make them human. some becoming selfish and being inhuman. looking at looks, being greedy, materialistic and many more. forgeting the essence of life.
ang hirap talagang iexpress ang sarili. well, figures or not, medyo uso na rin ang pagtingin ng figures, grades to achievements. but then.
figures will give you... and improve you to...
a question that i can't express the answer.
it's up to you
Saturday, February 2, 2008
three little birds.
hindi ko alam ang ilalagay ko dito... so long since the last time i blog, masyadong busy and masyado din maraming time na nagiisip... mahirap in the sense na crowded na yung utak mo. just having a hard time in figuring stuffs..
mahirap din kasi lagi na ring nabubulilyaso ang mga plano... it stays as a plan because of some bad luck... masyado lang siguro akong maswerte. perhaps ako na nga lang ang nakakaintindi sa sarili ko, pero sometimes i just to accept the fact na talagang bibihira lang ang mga taong makakaintindi sa akin. and that selected people, helps, i appreciate the efforts. pero mahirap lang talagang i explain, it helps but i think the problem is much bigger, all i can do is to stop and think about facts...
burning myself... bad idea.. well. parang ang bilis ng january pero parang ang tagal din. then, it ended badly... at para talagang ang sama sama ng taon ko... siguro nasa akin ang choice kung ano ang mangyayari ...
before na confine si tito ponso sa hospital, before magend ang january gusto ko sanang pumunta, pero nagkaroon kami ng exam, kaasar... well, gusto ko sana siyang makita o makausap. well, the week is somewhat happy. as always, hapi sa loob ng skul pagdating sa labas... hindi ko na alam,., and now, im down in the midst of nowhere. i don't know kung kailan ito magiging maayos... pero sana... balang araw
life is an equilibrium, at times unexpectable and sometimes not. just hard. but then, to be happy it must be in the middle, you must not forget the things you need to do... responsibility... ang leisures in life... must fall down in the middle. sometimes, you just wish that things will end when you sleep, but then you woke upthe very next day. you expect something. but then you achieve nothing even if it required you hard work. life is sometimes cruel, in the sense that many people wanted to control you. friendship is very hard to earn, hapiness too is just the same. sometimes, you must sacrifice something, time will come that you will know what your efforts carried you. sometimes, you want to see someone, then you've got to choose. then, you wont see him in a long time, but for sure you will see that person. my prayers are yours. hope that i will see all of you in due time, lola edad, tito carding, tito ponso. im just now, down in midst of nowhere. because i didn't grab the opportunity. well. hope that someday i will see you all. sana, magkitakita tayo... the lost time i didn'y spend, the time that i choose the wrong thing, miserable from the start of the year... now... it's much more miserable than ever...
mahirap din kasi lagi na ring nabubulilyaso ang mga plano... it stays as a plan because of some bad luck... masyado lang siguro akong maswerte. perhaps ako na nga lang ang nakakaintindi sa sarili ko, pero sometimes i just to accept the fact na talagang bibihira lang ang mga taong makakaintindi sa akin. and that selected people, helps, i appreciate the efforts. pero mahirap lang talagang i explain, it helps but i think the problem is much bigger, all i can do is to stop and think about facts...
burning myself... bad idea.. well. parang ang bilis ng january pero parang ang tagal din. then, it ended badly... at para talagang ang sama sama ng taon ko... siguro nasa akin ang choice kung ano ang mangyayari ...
before na confine si tito ponso sa hospital, before magend ang january gusto ko sanang pumunta, pero nagkaroon kami ng exam, kaasar... well, gusto ko sana siyang makita o makausap. well, the week is somewhat happy. as always, hapi sa loob ng skul pagdating sa labas... hindi ko na alam,., and now, im down in the midst of nowhere. i don't know kung kailan ito magiging maayos... pero sana... balang araw
life is an equilibrium, at times unexpectable and sometimes not. just hard. but then, to be happy it must be in the middle, you must not forget the things you need to do... responsibility... ang leisures in life... must fall down in the middle. sometimes, you just wish that things will end when you sleep, but then you woke upthe very next day. you expect something. but then you achieve nothing even if it required you hard work. life is sometimes cruel, in the sense that many people wanted to control you. friendship is very hard to earn, hapiness too is just the same. sometimes, you must sacrifice something, time will come that you will know what your efforts carried you. sometimes, you want to see someone, then you've got to choose. then, you wont see him in a long time, but for sure you will see that person. my prayers are yours. hope that i will see all of you in due time, lola edad, tito carding, tito ponso. im just now, down in midst of nowhere. because i didn't grab the opportunity. well. hope that someday i will see you all. sana, magkitakita tayo... the lost time i didn'y spend, the time that i choose the wrong thing, miserable from the start of the year... now... it's much more miserable than ever...
Alfonso Ricohermoso (tito ponso)
August 15, 1939
January 30, 2008
my prayers are yours, i hope that one day we'll talk as long as time gives....
three little birds- bobmarley
Dont worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right.
Singin: dont worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right!
Rise up this mornin,
Smiled with the risin sun,
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singin sweet songs
Of melodies pure and true,
Sayin, (this is my message to you-ou-ou:)
Singin: dont worry bout a thing,
cause every little thing gonna be all right.
Singin: dont worry (dont worry) bout a thing,
cause every little thing gonna be all right!
Rise up this mornin,
Smiled with the risin sun,
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singin sweet songs
Of melodies pure and true,
Sayin, this is my message to you-ou-ou:
Singin: dont worry about a thing, worry about a thing, oh!
Every little thing gonna be all right. dont worry!
Singin: dont worry about a thing - I wont worry!
cause every little thing gonna be all right.
Singin: dont worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right - I wont worry!
Singin: dont worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right.
Singin: dont worry about a thing, oh no!
cause every little thing gonna be all right!
August 15, 1939
January 30, 2008
my prayers are yours, i hope that one day we'll talk as long as time gives....
three little birds- bobmarley
Dont worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right.
Singin: dont worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right!
Rise up this mornin,
Smiled with the risin sun,
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singin sweet songs
Of melodies pure and true,
Sayin, (this is my message to you-ou-ou:)
Singin: dont worry bout a thing,
cause every little thing gonna be all right.
Singin: dont worry (dont worry) bout a thing,
cause every little thing gonna be all right!
Rise up this mornin,
Smiled with the risin sun,
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singin sweet songs
Of melodies pure and true,
Sayin, this is my message to you-ou-ou:
Singin: dont worry about a thing, worry about a thing, oh!
Every little thing gonna be all right. dont worry!
Singin: dont worry about a thing - I wont worry!
cause every little thing gonna be all right.
Singin: dont worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right - I wont worry!
Singin: dont worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right.
Singin: dont worry about a thing, oh no!
cause every little thing gonna be all right!
Tuesday, January 22, 2008
>_<
still too much frustrations,
hindi na kayang ilabas ng simpleng pagwawala sa loob ng karaoke hub na kasama sila jemil, lex, chiz, tina, arwin... hindi rin kinaya ng simpleng pagdodota...
now i am cursing things just to ease up this pain... so damn frustrated...
tanginang buhay to!...
lahat lahat, nawawala sa akin kahit na yung mga bagay na gusto kong kuhain nawawala parin...
badtrip...
bwakananginamo...
hindi pa sapat ito, kung kulang pa,,, tara, square na lang tayo...
(sorry sa pag mumura...)
sobrang frustrations... need to have a decent break, siguro maglalayas muna ako???
pagdasal ninyo nasana maayos ang lahat...
badtrip talaga... simula pa nung mga panahon na hindi ko na matandaan ito...
ow men!
sabogaloids na ako!!!
hindi na kayang ilabas ng simpleng pagwawala sa loob ng karaoke hub na kasama sila jemil, lex, chiz, tina, arwin... hindi rin kinaya ng simpleng pagdodota...
now i am cursing things just to ease up this pain... so damn frustrated...
tanginang buhay to!...
lahat lahat, nawawala sa akin kahit na yung mga bagay na gusto kong kuhain nawawala parin...
badtrip...
bwakananginamo...
hindi pa sapat ito, kung kulang pa,,, tara, square na lang tayo...
(sorry sa pag mumura...)
sobrang frustrations... need to have a decent break, siguro maglalayas muna ako???
pagdasal ninyo nasana maayos ang lahat...
badtrip talaga... simula pa nung mga panahon na hindi ko na matandaan ito...
ow men!
sabogaloids na ako!!!
Saturday, January 19, 2008
so damn frustrated
i am frustrated in everything... in our house, in school, in studies... in everything..
everything from the start, everything that i gain always seems to be lost, everyone that i know... i don't already know... i hate also that i can't express what i want to express. i hate everything.... i hate. all. i hate that i can't cry when i needed to and i can't cry even if i wanted. i don't know wha't the problem in this body. i hate everyone. from our house to the school. i am so frustrated because everyone want to govern my life, everyone tells me what i will do, what will i want... everything... can't express every thing... i want to explode but my body is too stubborn to do something like that... i hate my life.... i am so frustrated in all the thing that i want to achieve because in the point of achieving it... it becomes nothing. i hate my life. i hate it.
family, only wants me too burn myself in studying. in school, everybody is teasing me... all looks fine because i am smiling... when i say my burden to them, nobody cares. all they say is something... when i run to my family, all their concern is their suffering... nobody cares... that i am now suffering too much... now, nobody is there to trust... nobody will listen to me... nobody wants to listen to me...
now i am failing in things... in school, in my dreams...a always fail. all want's to govern my life, in the point of loosing... they blame on me, all cares and all want me to what they please. in the point of loosing. nobody cares... all they do is to blame...
in prelim. i failed 2 major subjects...
nobody cared but only said...
makakabawi ka pa ... prelim pa lang naman eh...
gusto nila akong bumawi pero hindi nila alam kung ano ang hirap na pinagdadaanan ko ngayon, i want to explode...
mas madali ninyong sabihin na madali lang ang lahat pero sa akin, all is too damn hard...
kung alam nyo lang... i am so damn frustrated in this life...
i want to do a change, i want to pass....
but im suffering too much... i am lost....
can someone take it all away, my frustrations, my dreams, my life... i can't stand things anymore....
Monday, January 14, 2008
pictures kila miko...
sabog ako at mapagtripan na magpicture sa fone ni miko.... sabay upload pipituran sana ang nasa sketch pad ko pero saka na lang...
magaaral pa ako sa physics 2... may quiz bukas.,.
Sunday, January 6, 2008
tribu ni miso
damn frustrated... nasira ang pc ko kaya nasa computer shop ako ngayon... may tama ang aking video card kaya walang output sa monitor... kung kelan ako nagcacram sa paggawa ng assignment sa calculus...
now it think this is a real test of patience...
wish me luck
sana maayos na din yung pc ko..
Saturday, January 5, 2008
eccentric
life used to be lived in a simple manner. making complications makes life hard to enjoy which now destroys the simplicity of it...
things are used and people to be loved but now. it is things that are loved and people are to be used
making right judgement is not used to be what you think is right but what in life is right
now my mind is flying through the air, i wish that life can be so carefree but it has the sense of commitment and responsibility.
life is really simple but sadly many people made it really hard to live upon...
life is a mixture of everything not anything...
life, is simple as it is.
but to achieve the goal
one must work hard
one must live carelessly
to enjoy
to appreciate
live life
as if there where no tomorrow
not afraid to live
and not afraid to die...
things are used and people to be loved but now. it is things that are loved and people are to be used
making right judgement is not used to be what you think is right but what in life is right
now my mind is flying through the air, i wish that life can be so carefree but it has the sense of commitment and responsibility.
life is really simple but sadly many people made it really hard to live upon...
life is a mixture of everything not anything...
life, is simple as it is.
but to achieve the goal
one must work hard
one must live carelessly
to enjoy
to appreciate
live life
as if there where no tomorrow
not afraid to live
and not afraid to die...
Friday, January 4, 2008
z
life, it works on everything... based on our's life is (from my perspective from now) not having much of something but having a pinch of everything... it must no focus on only one thing, it's when someone's life topsyturby. it's not on the fame or the trophy but on friends family and non material possessions. life does not depend on winning nor loosing but a pinch of both.
live life, don't be afraid to live and mostly don't be afraid to die...
life is a pinch of everything, don't be afraid to loose because in return you will gain better than what you lost... loosing is really nothing...
maybe... sometimes...
loosing is gaining...
live life, don't be afraid to live and mostly don't be afraid to die...
life is a pinch of everything, don't be afraid to loose because in return you will gain better than what you lost... loosing is really nothing...
maybe... sometimes...
loosing is gaining...
Thursday, January 3, 2008
nakatunganga ng kalahating araw
just destroyed half a day doing nonsense... talagang non-sense kasi nakatunganga lang ako buong kalahating araw... it's bad...
the good side is that...
i realized somethings.. again...
- uniqueness... sometimes comes from a bad part which is character differences... sadly this make the world turn round... i hate this kinds of things specially when family ties are about to get destroyed just because of character differences..
- some one's dreams will be achieve not all because of hard work, determination and percieverance... just learn to let go, relax and enjoy what you are doing... that's what grown-ups forget... to loosen things abit...
-maturity... just a simple phrase to be observed....
"one must not be too young to reason and not too grown-up to dream"
- time ticks fast, just like i said... time won't go back for you but you will run after it...
- responsibilities are done in a way that a person will enjoy doing it not do be frustrated because someone just order you to do it... "kusa" hindi pusa...
- lastly... to forgive someone, the first step is the hardest part... "to forgive other... you must first forgive yourself" just like loving others...
....
pagkatapos ng mahabahabang tungangaan... naglaba ako and decided kahit na medyo hapon na na ituloy ang mga housechores...
time won't go back for you but you will run after it
turns out to be okay...
the good side is that...
i realized somethings.. again...
- uniqueness... sometimes comes from a bad part which is character differences... sadly this make the world turn round... i hate this kinds of things specially when family ties are about to get destroyed just because of character differences..
- some one's dreams will be achieve not all because of hard work, determination and percieverance... just learn to let go, relax and enjoy what you are doing... that's what grown-ups forget... to loosen things abit...
-maturity... just a simple phrase to be observed....
"one must not be too young to reason and not too grown-up to dream"
- time ticks fast, just like i said... time won't go back for you but you will run after it...
- responsibilities are done in a way that a person will enjoy doing it not do be frustrated because someone just order you to do it... "kusa" hindi pusa...
- lastly... to forgive someone, the first step is the hardest part... "to forgive other... you must first forgive yourself" just like loving others...
....
pagkatapos ng mahabahabang tungangaan... naglaba ako and decided kahit na medyo hapon na na ituloy ang mga housechores...
time won't go back for you but you will run after it
turns out to be okay...
Wednesday, January 2, 2008
new year's bang...
unang upload ng photos... it new year... konti lang ang pics na nakuha kasi busy sa pagpapaputok... ang masayang new year sa compound
Tuesday, January 1, 2008
first day of the year
it's already 2008... masaya ang pasok ng taon sa akin... ngayong araw, nagsimba kami sa church (malamang san pa kaya???)... natulog kami ng 2:30 am kaninang umaga at gumising ng 8 kaya medyo puyat... masaya ang lahat and i hope that this will last until the next new year and the next and so on... sarap ng feeling kapag nagpapaputok ka... parang care free na kahit maputulan ka ng kamay... just for the thrill...
sabi kanina sa simbahan, kaya daw hindi natutupad ang kahilingan nila sa world peace eh dahil ang mga tao eh walang pagmamahal sa buhay. appreciation of life that's what people lacks. and i think it's true... maraming nagpapalaglag, maraming pumapatay sa napakababang rason ang many more. parang walang pakialam ang ibang tao sa iba, kanyakanya. parang napakababa ng sense of living ng isang tao.
masaya ang mga bagay-bagay sa akin pero sana masaya ang lahat ng mga kakilala ko... i pray na sana eh maging maganda ang kanilang taon.. all is good... kahit na sabi sa feng shui na walang ang luck sa side ko... that's alright...i'll try to make the most out of this one.
gots no plans for the year, well nawala din yung aking paghahangad ng mga material things.. ewan ko kung bakit pero basta lang...
just want to be hapy.
happy new year ulit... and thanks for reading
sabi kanina sa simbahan, kaya daw hindi natutupad ang kahilingan nila sa world peace eh dahil ang mga tao eh walang pagmamahal sa buhay. appreciation of life that's what people lacks. and i think it's true... maraming nagpapalaglag, maraming pumapatay sa napakababang rason ang many more. parang walang pakialam ang ibang tao sa iba, kanyakanya. parang napakababa ng sense of living ng isang tao.
masaya ang mga bagay-bagay sa akin pero sana masaya ang lahat ng mga kakilala ko... i pray na sana eh maging maganda ang kanilang taon.. all is good... kahit na sabi sa feng shui na walang ang luck sa side ko... that's alright...i'll try to make the most out of this one.
gots no plans for the year, well nawala din yung aking paghahangad ng mga material things.. ewan ko kung bakit pero basta lang...
just want to be hapy.
happy new year ulit... and thanks for reading
Subscribe to:
Posts (Atom)