a secret

ngayong araw, it's a good start, gumising ako ng umaga naligo, ginising ang kapatid ko, nag plantsa ng polo na susuotin ko. kumain at umalis ng bahay. papunta sa sakayan namin ng bus, mga 50 feet away, nakita kong may dumating na bus, at tinakbo ko ito para makasakay. may exam kami kasi sa physics, hindi ako nagkapag aral ng mabuti dahil sa hindi ko alam na mga rason, tinatamad ako. talagang tinatamad ako at hindi ko alam kung nagbreak down ba ako o ano? hindi naman ako dating ganito pero, hindi lang talaga alam.

pagkaexam, intergral calculus, ang lahat ay nag bargain na kay mam para walang pasok sa friday, wala pala talagang pasok sa friday, sa thursday, at susulitin pa ni mam dahil may quiz. i don't know,., hindi ko lang talaga naaappreciate ang ginagawa ni mam dahil parang nagtuturo siya para maykapagturo lang, wala yung sense ng accomplishment. basta magtuturo siya at wala siyang pakialam kung papasa ba ang mga estudyante niya o hindi. hindi ko alam.

pagkatapos ng integral calculus, logic. may short quiz kami. saya ng quiz.,. madali lang, sabi ko nga buti pa kung ganito ang professor ko, well, meron talagang kung ano na nagbibigay ng identity sa mga nagtuturo, baka ang truth sa likod ng pagtuturo eh hindi yung may maipasok ka sa utak ng estudyante mo pero yung ma-explain mo ng maayos, without giving the stress. some are born teachers, some want to teach, at ang iba, it's really a profession, period. hindi naman 'bias' , nagugustuhan ko lang ang nagtuturo pag may nakukuha ako, o kahit na wala akong makuha eh gaganahan ka sa pagaaral. hindi puro stress ang nakukuha mo, pagkatapos ng isang lesson, assignment then next lesson. nagiging cycle lang. and it ends there, kapag pasado ka o bagsak.

break, kain kami sa maan's courtesy of lex anthony paloma. birthday nya ngayon eh. nilibre kami ng lunch... then, autocad, tapos tambay sa labas ng cl22. tawanan, chitchat, lex, ako , teddy, tina, at jamie . tapos umakyat kaming lahat sa 4th floor, may kanya kanyang agenda. sinabihan namin si james na maaga ang uwian namin, pinauna na kami kasi 2 pa naman ang clase niya. nagkahiwahiwalay na tapos, umuwi na kami ni lex. ang tagal naming mag intay ng bus. grabe. konti ng mga bus na dumadaan. wala kaming ginawa ni lex sa paghihintay, kaya nag kantahan na lang kami. super trip.

roaming around. thinking for awhile. then a certain thought came.

"it is only with the heart that one can see rightly; what is essential is invisible to the eye. it is the time important you have wasted for your something or someone that makes the it so important."  

everyone i tired of doing sorts of things. it is not noticed because many are capable of hiding it very good. everybody says that what he or she is saying the truth. iba-ibang perception yan. pero, it runs down on a thing... the question is on what you want to and what you believe. somethings are percieved by our senses. pwedeng totoo, pwedeng hindi. nasa iyo na iyon kung ano ang paniniwalaan mo at kung ano ang gusto mong gawin sa sarili mong pangarap. as of now. i don't know what i want. abnormal siguro ako. hindi ko lang alam. basta im finding my inspiration. to give light


a flower


someone that i can waste my time.