september 23, 2011

around 7:15 in the computer's watch

masasabi ko na talaga na pakalat kalat ang kwento ng buhay ko (hahahahahahaha!), kasi naman meron akong blog dito sa internet, at kagabi, bago  yung supposed to be na "idlip" na nauwi sa "tulog", nagsulat ako isa sa mga luma kong notebook, ng isang journal. pwede na ngang ituring na jigsaw yung mga nakasulat eh, pag nakita mo lahat ng aking mga pinagsusulat, pwede nang malaman kung sinu ata talaga ako. anyway.

nagkaroon kami ng isang maiksing paguusap ni mama kagabi.
napagusapan namin yung estado ng buhay namin

"parang ang ganda ng taon ngayon no?"
"oo nga eh parang ayus lahat, parang magaan sa pakiramdam"

tama naman, kasi matagal na silang parang nag-su"struggle" at ngayon lang parang naging maayos yung flow ng lahat para sa kanila. maraming salamat dahil nagkaganoon. maraming salamat o diyos dahil nakita ko na ganun magulang ko, they all deserve that.

pero hindi dun talaga yung kwento, ang kwento eh umikot sa time table ng buhay. sa pananaw ni mama, may time table ang lahat. tama naman, pero parang dun sumesentro sa time table na lang yung buhay, unending goals to reach.

tama naman diba?

totoong meron dapat, pero bumanat ako kasi ng..

kung puro time table na lang ang nasa isip mo, "dapat meron na akong ganito by this time", "dapat meron na akong ganun by this time"," maglolook back ka sa mga panahong nasayang mo". genuine ba yung happiness mo sa goals mo? kung imiikot sa pagpapayaman yung buhay mo? hindi ko na matandaan kung nakasagot siya eh. pero may pahabol pa ako nun eh.

"diba dapat ding iwasan eh yung mag lolook back ka at sabihing, worth ba nung lahat ng time na yun yung ginawa mo? at sa estado mo ngayon masaya ka ba? o may mga pinalampas ka na panahon para maging masaya ka?"

(letse, parang nalungkot ako amp. hahahhahahahahahaa)

pero hindi eh.as i notice in my life, lahat talaga is interconnected eh. kung hindi ako nagshift ng architecture, i'm stuck sa bagay na walang essense sa akin. kahit na ngayon eh naiisip ko na masarap nga sa engineering dahil mas malamang sila na nagsosolve ng problems kesa sa sandamakmak na projects. mas masaya pa din dito, ewan ko. parang mas hiyang ako dito sa architecture. mas may magagawa ako dito kesa sa ibang course. pinagpala din ako, sa mga magulang, sa kapatid, sa girlfriend, sa pagkakataon. lahat.

sa tingin ko, hindi ito dapat sayangin.. maraming salamat sa lahat, maiksi lang ang buhay pero oks na oks ito.